حضرت امام خمینی در سخنان خود از عبارت «کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا» بارها و بارها استفاده کردند و در سخنان خود منظور از این جمله را  ضرورت گریستن همیشگی بر مصائب امام حسین (علیه‌السلام) نمی‌داند، بلکه معتقد است که این جمله بیانگر لزوم مبارزه همیشگی با ظلم است. هر چند در برخی موارد تفسیر دیگری را هم از این عبارت بیان داشته‌اند که در مجموع می‌توان بیان داشت که هر روز به نام امام حسین (علیه‌السلام) با ظلم و باطل مبارزه می‌شود و حق و عدالتی احیاء می‌شود و یا این‌که در هر دوره‌ای، انسان‌ها نقشی دارند که اگر آن نقش را به درستی، در لحظه مناسب، در زمان خود ایفا کنند، همه چیز به سامان خواهد رسید و ملت‌ها رشد می‌کنند و انسانیت گسترده خواهد شد.
امام خمینی می‌فرماید: «حضرت سیدالشهداء به همه آموخت که در مقابل ظلم، در مقابل ستم، در مقابل حکومت جائر چه باید کرد. او می‌دانست که در این راه که می‌رود، راهی است که باید همه اصحاب خودش و خانواده خودش را فدا کند، برای اسلام قربان کند، لکن عاقبتش را هم می‌دانست... در طول تاریخ به همگان آموخت که راه همین است... از قلّت نترسید، عدد کار پیش نمی‌برد، کیفیت عدد در مقابل اعداء آن است که کار پیش می‌برد...»[1] و نیز می‌فرماید: «دستور است این، دستور عمل امام حسین (علیه‌السلام)، دستور است برای همه (کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا) یعنی هر روز و در هر جا باید همان نهضت را ادامه بدهید، همان برنامه را به پیش ببرید، هر کجا که باشد، امام حسین (علیه‌السلام) با یک عده‌ی کم، همه چیزش را فدای اسلام کرد، مقابل یک امپراطوری بزرگ ایستاد و گفت هر روز باید در هر جا این محفوظ بماند...»[2] و نیز می‌فرماید: «حضرت سیدالشهداء از کار خودش به ما تعلیم داد که در میدان، وضع باید چه جور باشد، و در خارج میدان، وضع باید چه جور باشد، و باید آن‌هایی که اهل مبارزه مسلحانه هستند چه جور مبارزه بکنند و باید آن‌هایی که در پشت جبهه هستند، چطور تبلیغ بکنند...»[3] و نیز می‌فرماید: «این کلمه (کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا) یک کلمه بزرگی است که اشتباهی از او می‌فهمند. آن‌ها خیال می‌کنند که یعنی هر روز باید گریه کرد، لکن این محتوایش غیر از این است؛ کربلا چه کرد، ارض کربلا در روز عاشورا چه نقشی را بازی کرد، همه زمین‌ها باید این‌طور باشد؛ نقش کربلا این بود که سیدالشهداء با چند نفر جنگ کرد، با یک عدد معدود آمدند کربلا و ایستادند و در مقابل ظلم یزید و در مقابل جبار... فداکاری کردند و کشته شدند، ولکن ظلم را قبول نکردند... همه روز ملت ما این معنا را داشته باشد که امروز روز عاشورا است و ما باید در مقابل ظلم بایستیم و همین جا هم کربلاست و باید نقش کربلا را پیاده کنیم، انحصار به یک زمین ندارد...»[4]
ایشان می‌فرماید: «... ناراحت و نگران نباشید و مضطرب نگردید، ترس و هراس را از خود دور کنید، شما پیرو پیشوایانی هستید که در برابر مصائب و فجایع صبر و استقامت کردند که آن‌چه ما امروز می‌بینیم، نسبت به آن چیزی نیست. پیشوایان بزرگوار ما، حوادثی چون روز عاشورا و زمین کربلا را دیدند و پشت سر گذاشتند...»[5] و نیز می‌فرماید: «... مگر نه آن است که دستور آموزنده (کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا) باید سرمشق امت اسلامی باشد، قیام همگانی در هر روز و در هر سرزمین، قیام عدالت‌خواهان با عددی قلیل، و ایمان و عشقی بزرگ در مقابل ستمگران کاخ‌نشین و مستکبران غارتگر... دستور آن است که این برنامه سرلوحه زندگی امت در هر روز و در هر سرزمین باشد ... روزهایی که بر ما گذشت روزهای عاشورای مکرر بود و میدان‌ها و خیابان‌ها و کوی و برزن که خون فرزندان اسلام در آن ریخته شد، زمین کربلای مکرر...»[6] و نیز می‌فرماید: «اکنون ملت ما دریافته است که (کل یوم عاشورا و کل ارض کربلا) مجالس حال و دعای اینان شب عاشوراهای اصحاب سیدالشهداء را در دل زنده می‌کند.»[7]

پی‌نوشت:

[1]. صحیفه نور، امام خمینی، انتشارات شرکت سهامی چاپخانه وزارت فرهنگ و و ارشاد اسلامی، تهران، ایران، ج17 ص58.
[2]. همان، ج10 ص31.
[3]. همان، ج17 ص60.
[4]. همان، ج9 ص202.
[5]. همان، ج1 ص38.
[6]. همان، ج9 ص57.
[7]. همان، ج16 ص99.