وهابیان با شبهات مختلف و از طریق نوشتن کتاب و مقاله و سایت و شبکه‌های ماهواره‌ای، مدام در حال تکرار این سخن هستند که شیعیان مشرک هستند؛ زیرا آنان مانند بت‌پرستان صدر اسلام، امامان اهل بیت را واسطه بین خود و خدا قرار می‌دهند؛ وهابیان می‌گویند بت‌پرستان نیز می‌گفتند که ما بت‌ها را عبادت می‌کنیم، برای این‌که به خدا نزدیک شویم، بنابراین آن‌ها نیز خدا را قبول داشتند و فقط در توحید عبادی گرفتار بودند و شیعیان نیز با این‌که خدا را قبول دارند، ولی در مقام عبادت مشرک هستند و همان اعمال بت‌پرستان را انجام می‌دهند.
در پاسخ وهابیان می‌گوییم که مقایسه بت‌پرستان با شیعیان، کاری نادرست است؛ زیرا بت‌پرستان در توحید ربوبی نیز گرفتار بودند و برای بت‌های خود مقام ربوبیت قائل بودند و با همین اعتقاد، آن‌ها را عبادت می‌کردند. به همین جهت عبادت آن‌ها مشرکانه بود، ولی شیعیان و بسیاری از اهل سنت برای انبیا و صلحا مقام ربوبیت قائل نیستند، بلکه آن‌ها را بندگان خدا می‌دانند.
آیاتی وجود دارد که به این مطلب تصریح دارد که مشرکین صدر اسلام در توحید ربوبی مشکل داشتند و این‌گونه نبود که بت‌ها را فقط شفیع قرار دهند، بلکه برای بت‌ها مقام ربوبیت قائل بودند. اکنون به چند آیه اشاره می‌کنیم:
- «وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لِيَكُونُوا لَهُمْ عِزًّا.[مریم/81] و آنان غیر از خدا معبودانی را برای خود برگزیدند تا مایه عزتشان باشد.» در این آیه خداوند، عقیده مشرکین صدر اسلام را روشن می‌کند که مشرکین برای بت‌های خود، مقام ربوبت قائل بودند و عزت و ذلت را به دست بت‌ها می‌دانستند. بنابراین نمی‌توان گفت مشرکین، بت‌ها را فقط واسطه می‌دانستند، بلکه بت‌ها را رب می‌دانستند، هم‌چنین عزت و ذلت را نیز به دست آن‌ها می‌دانستند.
- «وَ اتَّخَذُوا مِنْ دُونِ اللَّهِ آلِهَةً لَعَلَّهُمْ يُنْصَرُون.[یونس/74] و به جاى خدا معبودانى انتخاب كرده‌‏اند، به اميد اين‌كه [به وسيله آن‌ها] يارى شوند.» در این آیه نیز خداوند تصریح دارد که بت پرستان، پیروزی در نبردها را در دست بت‌ها می‌دانستند. به همین جهت در جنگ اُحد، بت «عزی» را به همراه خود آورده بودند و وقتی در جنگ اُحد بر مسلمانان پیروز شدند، در حالی‌که غرق در سرور و شادی بودند، فریاد می‌زدند «اعلی هبل، اعلی هبل»؛ (سرفراز باد هبل)، یعنی پیروزی ما مربوط به بت‌پرستی است و نیز می‌گفتند «نحن لنا العزی و لا عزی لکم» (ما بت عزی داریم و شما چنین بتی ندارید) که پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) به مسلمانان فرمود در پاسخ به آن‌ها بگویید: «قُولُوا اللَّهُ مَوْلاَنَا، وَلاَ مَوْلَى لَكُمْ» خداوند مولای ماست و شما چنین مولایی ندارید.[1] این حدیث که در صحیح بخاری آمده است، به خوبی نشان می‌دهد که مشکل مشرکین در توحید ربوبی بوده است و آن‌ها بت‌های خود را دلیلی بر پیروزی در جنگ می‌دانستند.
بنابر آن‌چه گفته شد نتیجه گرفته می‌شود که مقایسه مسلمانان در توسل و شفاعت، به مشرکین بت‌پرست، کاری خطا و نادرست است؛ زیرا مشرکین صدر اسلام در توحید ربوبی مشرک بودند و شرک در ربوبیت باعث شده بود که در مقام عبادت نیز آن‌ها را عبادت کنند و به شرک در عبادت نیز گرفتار شوند؛ اما مسلمانان، پیامبر خدا (صلی‌الله‌علیه‌وآله) و اهل بیت را بندگان صالح خداوند می‌دانند و معتقدند که ربوبیت از آن خداست؛ چون خداوند فرموده است که برای نزدیکی به من از وسیله کمک بگیرید. «يا أَيُّهَا الَّذينَ آمَنُوا اتَّقُوا اللَّهَ وَ ابْتَغُوا إِلَيْهِ الْوَسيلَة.[مائده/35] از پیامبر و اهل بیت کمک می‌گیرند تا به خداوند نزدیک شوند.»

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]. «...ثُمَّ أَخَذَ يَرْتَجِزُ: أُعْلُ هُبَلْ، أُعْلُ هُبَلْ، قَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَلاَ تُجِيبُوا لَهُ»، قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا نَقُولُ؟ قَالَ: " قُولُوا: اللَّهُ أَعْلَى وَأَجَلُّ "، قَالَ: إِنَّ لَنَا العُزَّى وَلاَ عُزَّى لَكُمْ، فَقَالَ النَّبِيُّ صَلَّى اللهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: «أَلاَ تُجِيبُوا لَهُ؟»، قَالَ: قَالُوا: يَا رَسُولَ اللَّهِ، مَا نَقُولُ؟ قَالَ: «قُولُوا اللَّهُ مَوْلاَنَا، وَلاَ مَوْلَى لَكُمْ» بخارى، محمّد، صحيح البخاري، تحقيق: محمد زهير بن ناصر، دار طوق النجاة، چاپ اوّل، 1422ق، ج4، ص65، ح3039.