پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ به هنگام مطالعه‌ی آثار عرفان حلقه متوجه یک نکته‌ی ظریف و در عین حال انحرافی می‌شویم. محمدعلی طاهری سرکرده این فرقه برای جذب حداکثری مخاطب می‌گوید: «درعرفان حلقه عوامل انسانی، کلیه‌ی خصوصیات فردی،شرایط جغرافیایی و اقلیمی، امکانات و توان‌های فردی و ... نقشی در ایجاد اتصال و دریافت‌های ماورایی ندارند. بنابراین موارد زیر هیچ گونه تاثیری استفاده از شبکه و دریافت‌ آگاهی‌های آن ندارد. جنسیت، سن، ملیت، استعداد، سواد، معلومات، تفکرات، اعتقادات، تجارب عرفانی و...»[1] راجع به همین موضوع گفتگویی با یکی از پیروان حلقه «8ahoo3143» در اینستاگرام (عرفان‌های نوظهور) صورت دادم. پیرو عرفان حلقه مدعی بود «عرفان حلقه با همه‌ی سلایق سازگاری دارد! و بستگی به خود فرد دارد که به عرفان مورد نظر با چه دیدی نگاه کند!»
در پاسخ گفتم: «مگر برای رسیدن به خدا نباید از مسیرهای مشخص شده توسط خدا و اولیاءش حرکت کرد؟ اگر قرار باشد مردم صرفاً با سلیقه‌ی شخصی طی طریق انجام بدهند، پس فلسفه‌ی بعثت انبیاء و ولایت ائمه (علیهم‌السلام)چگونه قابل توجیه است؟ و همه می‌دانیم که خداوند کار بیهوده و عبث انجام نمی‌دهد. البته این درست است که عرفان اسلامی دریایی است که هر کس به تناسب درک و فهم خودش از آن سیراب می‌شود، ولی این درک و فهم هر اندازه هم که باشد باید طبق اصول و شاخص‌های مشخص شده توسط خدا و معصومین(علیهم‌السلام) باشد.
 امام علی(علیه‌السلام) زمانی که عهده‌دار خلافت مسلمین شدند، کوهی از مشکلات و دشواری‌ها در برابر ایشان بود. و از مهم‌ترین آن‌ها، انحرافات و برداشت‌های سلیقه‌ای از دین و گزاره‌های دینی بود؛ و این همان چیزی بود که ائمه (علیهم السلام) تحت عنوان «بدعت‌» از آن یاد می کردند. گذشته‌ی از بدعت‎ها و برداشت‌های عموم مردم، مشکل دیگر این بود که برخی از صحابه‌ معلوم‌الحال نیز با وجود شاخص‌های تبیین شده توسط  خدا و معصومین، احکام و آداب دینی را صرفاً بر اساس برداشت شخصی خود تفسیر می کردند. به همین خاطر امیرالمومنین امام علی(علیه‌السلام) به نقد این نگرش پرداخته و از اشتباهات دسته‌های مختلف اظهار شگفتی کرده و می‌فرماید: «... فَيَا عَجَباً! وَ مَا لِيَ لَا أَعْجَبُ مِنْ خَطَإِ هَذِهِ الْفِرَقِ عَلَى اخْتِلَافِ حُجَجِهَا فِي دِينِهَا، لَا يَقْتَصُّونَ أَثَرَ نَبِيٍّ وَ لَا يَقْتَدُونَ بِعَمَلِ وَصِيٍّ وَ لَا يُؤْمِنُونَ بِغَيْبٍ وَ لَا يَعِفُّونَ عَنْ عَيْبٍ، يَعْمَلُونَ فِي الشُّبُهَاتِ وَ يَسِيرُونَ فِي الشَّهَوَاتِ، الْمَعْرُوفُ فِيهِمْ مَا عَرَفُوا وَ الْمُنْكَرُ عِنْدَهُمْ مَا أَنْكَرُوا، مَفْزَعُهُمْ فِي الْمُعْضِلَاتِ إِلَى أَنْفُسِهِمْ وَ تَعْوِيلُهُمْ فِي الْمُهِمَّاتِ عَلَى آرَائِهِمْ، كَأَنَّ كُلَّ امْرِئٍ مِنْهُمْ إِمَامُ نَفْسِهِ قَدْ أَخَذَ مِنْهَا فِيمَا يَرَى بِعُرًى ثِقَاتٍ وَ أَسْبَابٍ مُحْكَمَاتٍ؛ در شگفتم از خطای گروه‌های پراکنده با دلایل مختلف که هر یک در مذهب خود دارند! نه گام بر جای گام پیامبر(صلی‌الله‌علیه‌و‌آله) می‌نهند و نه از رفتار جانشین او پیروی می‌کنند. نه به غیب ایمان می‌آورند و نه خود را از عیب برکنار می‌دارند. به شبهات عمل می‌کنند و در گرداب شهوات غوطه‌ور هستند. نیکی در نظرشان همان است که می‌پندارند و زشتی‌ها همان است که آن‌ها منکر هستند. در حل مشکلات به خود پناه می‌برند و در مبهمات تنها به رأی خود تکیه می‌کنند. گویا هر کدام امام و راهبر خویش می باشند که به دستگیرههای مطمئن و اسباب محکمی که خود باور دارند، چنگ می زنند.»[2]
در پاسخ گفت: «من، خدا را این چنین دوست می‌دارم؛ و نیازی به دیگر نظرات ندارم!»
در جواب گفتم: «به همین خاطر است که حقیقتاً باید گفت: عرفان حلقه، صرفا یک برداشت سلیقه‌ای و در عین حال انحرافی از کمال است، که هیچ پشتوانه‌ی دینی، عقلی و منطقی ندارد.»

پی‌نوشت:

[1]. جزوه فرادرمانی، محمد علی طاهری،  فایلpdf، بی‌تا، بی‌جا، ص 93.
[2]. نهج‌البلاغه، ترجمه محمد دشتی، خطبه88.