متن مقاله
شیعه از دیرباز مورد هجوم فرقه‌های منحرف اسلامی ازجمله فرقه ضاله وهابیت بوده است، چراکه این فرقه با ادعای مسلمانی با القای شبهات واهی سعی می‌کنند تا افکار مسلمانان دیگر مذاهب اسلامی را نسبت به مذهب تابع اهل بیت مورد خدشه قرار دهند. ازجمله شبهات آنان در مورد شهادت ثالثه در اذان، زیارت قبور مومنین و ائمه، نذرکردن و...، بعضاً با برداشت غیرصحیح از متون روایی و ... شیعه، مطالبی بیان می‌دارند که با اصل واقعیت، فرسنگ‌ها فاصله دارد، مثلاً برخی از جملات و عبارات بزرگان شیعه را دست‌آویز نظرات مسموم خود قرار می‌دهند و آن را در بوق و کرنا قرار می‌دهند که این است دیدگاه انحرافی مذهب تشیع. از جمله برخی از عبارات مرحوم شیخ صدوق را مصداق مطالب انحرافی خود قرار داده و می‌گویند این نظر ایشان و شیعیان است که: «... مفوضه - که لعنت خدا برایشان باد- روایاتی را ساخته و پس از شهادت به پیامبر در اذان، دو مرتبه محمد و آل محمد خیر البریه و دو مرتبه اشهد انّ علیاً ولی الله را اضافه کرده‌اند، اگر چه شکی نیست که حضرت علی حقیقتاً ولیّ خدا و سرپرست مؤمنان است و نیز پیامبر بهترین خلق خدا است، اما با این وجود چنین مطلبی در اذان نیامده، این مطلب را گفتم تا گروه مفوضه که اهل مکر و حیله هستند و خود را میان شیعیان جا زده‌اند شناخته شوند.»[1]
و این در حالی است که عقیده مفوضه این است که: «مفوضه معتقدند که خداوند تفویض کرد امر عالم را تکویناً و تشریعاً به پیامبر و یا یکی از امامان معصوم...»[2] و از طرف دیگر علمای شیعه، مفوضه را کافر و از یهود و نصارا و مجوس و... بدتر دانسته‌اند. در نتیجه این فرقه ضاله با حالت استهزاء و تمسخر خطاب به شیعیان از طرق شبکه‌های ماهواره‌‌ای و کانال‌های دیگر می‌گویند: «داستان شما شیعیان بسیار عجیب است؛ چراکه خودتان مفوضه را لعن و تکفیر می‌کنید، در حالی‌که دین خود را از آنان گرفته و از ایشان پیروی می‌کنید.»[3]
در پاسخ به ایشان باید بگوییم که،
اولاً: روایات اهل بیت برای شیعه یقیناً حجت است، نه سخن شیخ صدوق، چرا که ایشان معصوم نبوده و با تمام احترامی که به عنوان یک عالم شیعه نسبت به او می‌شود، احتمال سهو و خطاء در سخنان و کتب ایشان وجود دارد، فلذا منافات ندارد که این سخن را گفته باشد.
ثانیاً: اگر کمی دقت در کتب ایشان داشته باشیم خواهیم دید که شیخ صدوق منکر وجود روایات مربوطه نبوده، بلکه ایشان درصدد شناساندن ماهیت افرادی بودند که در مقطعی از زمان، خود را در قالب شیعه جا زده بودند، تا روایات ساختگی را به اهل بیت پیامبر نسبت دهند.
ثالثاً: شیخ صدوق نام متهمان به تفویض را در این‌گونه روایات نیاورده تا مورد بررسی قرار نگیرند، چرا که شاید ممکن بود با مشخص شدن نام آنان توثیقاتی از سوی برخی از علمای رجال یافت شود و اتهام به مفوضه بودن آن‌ها صحیح نباشد.
رابعاً: خود گروه مفوضه، به احزاب مختلفی تقسیم شدند که برخی از ایشان به خاطر اعتقادات انحرافی‌شان از مذهب تشیع خارج شده و مورد لعن قرار گرفتند و برخی دیگر در مقابل مجبّره که از اهل سنت هستند قرار گرفتند که در هر صورت نسبت به هر دو گروه باید احتیاط کرد، چرا که اعتقاداتشان به خاطر مصالحی بوده که باید واکاوی شوند.
خامساً: شاید شیخ صدوق در حال تقیه بوده، چرا که حاکمان ظالم در طول تاریخ به دنبال شیعیان بوده‌اند، لذا برای حفظ جان و مال و ناموس و ... شیعیان خواسته است که ایشان از خطر محفوظ بمانند، به همین خاطر او می‌فرماید این گروه -مفوضه- اصلاً شیعه نیستند، تا مثلاً با گفتن شهادت ثالثه جان و مال ایشان حفظ شود.
فاعتبروا یا اولی الابصار

پی‌نوشت:

[1]. «... المفوضه لعنهم الله قد وضعوا اخباراً رادوا بها فی الاذان- محمد و آل محمد خیر البریه- مرتین و فی بعض روایاتهم بعد - اشهد انّ محمداً رسول الله، اشهد انّ علیاً ولی الله مرتین.» من لایحضر الفقیه، شیخ صدوق، موسسه النشر الاسلامی، قم، ایران، ج1 ص290
[2]. «... اعتقدوا انّ الخالق عزوجل فوّض امر الغالم تکویناً او تشریعاً الی النبی و احد من الائمه .» الروضه البهیه فی شرح اللمعه الدمشقیه، شهید ثانی، منشورات جامعه النجف الدینیه، قم، ایران، ج1 ص573.
[3]. «ایها الرافضه، عجیب امرکم تکفرون المفوضه و تلعنونهم و بعد ذلک تنتلون قولهم و تتّخذونه دیناً.» شبکه های ماهواره‌ای ضد شیعی. (وهابیت)