بندار می‌گوید: «احمد بن حنبل را در حالی‌که عصبانی بود، در خواب دیدم. علت عصبانیت وی را جویا شدم. پاسخ داد: چرا عصبانی نباشم؟ نکیر و منکر آمده‌اند و از من سؤال می‌کنند: پروردگارت کیست؟ آیا از شخصیتی مثل من هم چنین سؤالی باید پرسیده شود؟» «رَأَيْتُ أَحْمَدَ بنَ حَنْبَلٍ فِي النَّوْمِ كَالمُغْضَبِ، فَقُلْتُ: مَا لِي أَرَاكَ مُغْضَباً؟ قَالَ: وَكَيْفَ لاَ أَغضَبُ، وَجَاءنِي مُنْكَرٌ وَنَكِيْرٌ، يَسْأَلاَنِي مَنْ رَبُّكَ؟ فَقُلْتُ: وَلِمِثْلِي يُقَالُ هَذَا؟ فَقَالاَ: صَدَقتَ يَا أَبَا عَبْدِ اللهِ، وَلَكِنْ بِهَذَا أُمِرنَا.» ذهبی، سیر اعلام النبلاء، موسسه الرساله بیروت، ج11، ص350. لینک مقاله: https://www.adyannet.com/fa/news/28177