متن مقاله
از نظر علمای اهل سنت طبق یک حدیث جعلی: «اصحابی کلهم عدول»، تمام اصحاب پیامبر اکرم عادل هستند، فلذا تحت هیچ شرایطی نباید نسبت به آن‌ها بی‌احترامی و اهانت کرد، چرا که طعنه زدن به آنان باعث هتک حرمت پیامبر می‌گردد، چون ایشان پیامبر را درک کرده و او را در همه حال الگوی رفتاری و کرداری خود قرار داده‌اند، در حالی‌که اگر نگاهی به کتب معتبر اهل سنت بیندازیم، آن‌قدر تخلفات فراوان از صحابه مشاهده می‌شود که هر خواننده‌ای را به این سؤال رهنمون می‌کند که چگونه بزرگان اهل سنت تخلفاتشان را در کتب خود می‌بینند و یا می‌نویسند، اما نسبت عدالت را به ایشان می‌دهند. اصحابی که هم مرتکب خلاف می‌شدند و هم با پیامبر اسلام به مخالفت بر می‌خاستند.
مثلاً در کتاب صحیح بخاری نوشته شده است که وقتی پیامبر در روز چهارم ذی الحجه وارد مکه شد و طی خطبه‌ای در این روز یکی از رسومات جاهلیت را باطل اعلام کرد، (چرا که عرب جاهلی در آیین حج وقتی وارد مکه می‌شدند و لو این‌که چند ماه پیش از ایام حج، به حال احرام باقی می‌ماندند و با همین حالت تا پایان مناسک حج از احرام خارج نمی‌گردیدند) پیامبر دستور داد حاجیانی که قربانی همراه ندارند، پس از طواف و سعی تقصیر کرده و از احرام خارج شوند و تمام محرمات بر ایشان حلال است و حج را عمره قرار دهند.[1]
همین اصحابی که بزرگان اهل سنت راضی نیستند که بر عدالت ایشان خدشه‌ای وارد شود، در مقابل دستور صریح پیامبر سخنان زشت و ناپسندی را بیان کردند به طوری که پیامبر اکرم طبق آن‌چه در صحیح مسلم روایت شده با ناراحتی به نزد عایشه رفت، در حالی‌که از سخنان برخی از اصحاب برافروخته بود. عبارت این چنین است: «عن عایشه انّها قالت قدم رسول الله(ص) لاربع مضین من ذی الحجه او خمس فدخل علیّ و هو غضبان فقلت من اغضبک یا رسول الله ادخله الله النار قال او ما شعرت انّی امرت الناس بأمر فاذل هم یتردّدون...[2] عایشه گوید: پس از برخورد تند و زننده‌ی برخی صحابه، پیامبر با حالتی غضبناک نزد من آمد، گفتم چه کسی شما را چنین غضبناک کرده؟ خداوند هر که تو را خشمگین ساخته، وارد آتش دوزخ کند، پیامبر فرمود: ای عایشه! آیا نمی‌بینی من آن‌ها را فرمان می‌دهم، اما آن‌ها سخن مرا نپذیرفته و در آن شک می‌کنند.»
در نتیجه سؤالاتی که مطرح می‌شود این است، اولاً: اگر این مطلب در کتاب‌های شیعه بود، اهل سنت چگونه رفتاری با شیعه می‌کردند.
ثانیاً: صحابه چگونه عادلند، در حالی‌که عایشه در حضور پیامبر صریحاً آن‌ها را نفرین می‌کند و پیامبر نهی نمی‌کند.
ثالثاً: آیا اهل سنت حاضر می‌شوند، نفرین عایشه را در حق صحابه‌ای که موجب خشم خدا و رسولش را نسبت به اهل بیت پیامبر روا داشته‌اند، بپذیرند؟ مثلاً در همین صحیح بخاری از باب نمونه آمده است که فاطمه زهرا دختر پیامبر، از ابوبکر به شدت ناراحت بود. عبارت این چنین است: «فغضبت فاطمه بنت رسول الله(ص) فهجرت ابابکر فلم تزل مهاجرته حتی توفّیت.[3] فاطمه دختر رسول خدا از ابوبکر ناراحت و از او روی گردان شد و این ناراحتی ادامه داشت تا از دنیا رفت.»
رابعاً: این روایت عایشه و نفرین او در حق صحابه با اذیت و آزار حضرت فاطمه، با نظریه عدالت صحابه به اعتقاد اهل سنت در تعارض نیست؟
خامساً: با این آیه چگونه برخورد می‌کنند: «إِنَ الَّذینَ یُؤْذُونَ اللَّهَ وَ رَسُولَهُ لَعَنَهُمُ اللَّهُ فِی الدُّنْیا وَ الْآخِرَةِ وَ أَعَدَّ لَهُمْ عَذاباً مُهینا.[احزاب/57] آن‌هایی که خدا و رسولش را آزار می‌دهند، خداوند آنان را از رحمت خود در دنیا و آخرت، دور ساخته و برای آن‌ها عذاب خوار کننده‌ای آماده کرده است.»

پی‌نوشت:

[1]. صحیح بخاری، بخاری، دارالفکر، بیروت، لبنان، باب 3 کتاب ابواب تقصیر الصلاه، ج1 ص368 حدیث1035.
[2]. صحیح مسلم، مسلم نیشابوری، دارالمعرفه، بیروت، لبنان، باب بیان وجوه الاحرام.... ج2 ص879 حدیث1211.
[3]. صحیح بخاری، بخاری، دارالفکر، بیروت، لبنان، باب 1 کتاب ابواب الخمس ج3 ص1126 حدیث 2926و