پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ استعمار انگلستان برای پیشبرد اهداف سلطه‌طلبانه‌ی خود در قاره‌ی آفریقا، به حمایت از فرقه‌ی بهائیت و ترویج آن در این قاره روی آورد. هدف انگلستان از ترویج بهائیت در آفریقا این بود که در صورت عدم پیوند مردم آن سامان با مسیحیت، لاقل با گرایش به بهائیت، از آیین آزادی بخش اسلام فاصله گیرند. به همین منظور و برای یافتن راه‌های رسیدن به این هدف، کنفرانسی توسط محفل بهائیان در انگلستان تشکیل شد.
شوقی افندی در پیام خود به این کنفرانس آورده است: «اولین هدف نقشه دو سال، تحکیم بنیان محافل نوزده‌گانه‌ای است که با تحمل زحمات در انگلستان و اسکاتلند و ایالت ویلز و ایرلند شمالی و جنوبی تشکیل گشته است. دومین هدف نقشه، آن است که در سه اقلیم تابعه کشور انگستان، واقع در مشرق و یا مغرب آفریقا مراکز اصلیه تأسیس گردد. سومین هدف، آن است که کتب و آثار امر به زبان بومی آفریقا علاوه بر سه زبانی که در طی نقشه اول مورد اقدام واقع شده، ترجمه و طبع و نشر گردد».[1]
از این‌رو با تشویق بهائیان به مهاجرت آفریقا و شروع فعالیت‌های تبلیغی، پس از مدتی، مجله‌ی اخبار امری خبر موفقیت طرح‌های شوقی افندی را اعلام داشت. این طرح‌ها با حمایت انگلستان در آفریقا اجرا گشت و حتی در شهر کامپالا (: پایتخت کشور اوگاندا)، به ساخت اولین مشرق الأذکار بهائیت در این قارّه نیز انجامید.

پی‌نوشت:
[1]. سیدمحمدباقر نجفی، بهائیان، تهران: نشر معشر، 1383 ش، ص 655.
[2]. همان.