به جز نمازهای پنج‌گانه‌ای که بر هر مسلمان واجب است، در طول شبانه‌روز، در اوقات مشخص بخواند، نمازهای مستحبی فراوانی نیز وارد شده که در مناسبت‌های دیگر بهتر است، انسان مومن آن‌ها را نیز به‌جا آورد، ولی واجب نیستند.
برای به جماعت خواندن نمازهای یومیه، روایات متعددی وارد شده است و ضمن تاکید بر به‌جا آوردن این نمازها به جماعت، ثواب فراوانی نیز برای آن بیان شده است؛ اما در نمازهای مستحبی، شیعیان معتقدند بنا به سنت پیامبر می‌بایست آن‌ها را به صورت فرادا خواند، ولی برخی از علمای اهل سنت به جای تأسی به سنت پیامبر، عمل عمر را مبنا و دلیل فعل خود در به جماعت خواندن نمازهای مستحبی قرار دادند.
بغوی در جواب این سؤال، که نمازهای مستحبی را می‌توان به جماعت خواند یا نه، هر دو قول را موجه دانسته و برای افضلیت جماعت، به فعل عمر بن خطاب استناد کرده است و برای فرادا خواندن آن، به سنت پیامبر تمسک کرده است. وی در نهایت، عمل عمر را حجت دانسته و آن را بر فعل و قول پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مقدم داشته و می‌نویسد: «و الاولَ أصح.»[1]

پی‌نوشت:

[1]. بغوی، التهذیب فی فقه الامام الشافعی، بیروت لبنان، ج2، ص233-234