متن مقاله
وهابیت بیش از 250 سال است که بر سرزمین عربستان حکومت می‌کند. حکومت وهابیت در مرحله سوم که از سال 1319 قمری تا عصر حاضر ادامه پیدا کرده است، در عربستان ادامه حیات داده و خصوصاً با کشف نفت، ثروت زیادی پیدا کرد.[1] اما از آن‌جا که تفکر وهابیت از همان ابتدا، نوعی تفکر منحط مذهبی بود، دشمنان خارجی (کشورهای مستبد مثل انگلستان و آمریکا) توانستند از این ظرفیت، بیشترین استفاده را ببرند. به همین جهت عربستان، مانند گاو شیری برای آمریکا شد، که بیشترین استفاده را از این کشور می‌برد و به جای آن، به این کشور عقب‌مانده فکری، اسلحه و مهمات می‌فروشد تا خاورمیانه را ناامن کند.
انحطاط فکری در مذهب وهابیت، بسیار گویاست. اگر پژوهش‌گری به کتاب‌های مفتیان وهابی مراجعه کند، خواهد دید که وهابیت چگونه دست به گریبان مسائل ابتدایی است. مثلاً به عنوان مثال از شیخ محمد بن ابراهیم آل الشیخ پرسیدند که ساخت حمام مخصوص مردان چه حکمی دارد؟ در صورتی‌که همه احکام شرعی از مسائل ستر عورت و ... رعایت شود، آیا ساخت چنین حمامی جایز است یا خیر؟
مفتی اسبق عربستان، شیخ محمد بن ابراهیم در پاسخ گفت: به نظر بنده ساخت چنین حمامی در این منطقه جایز نیست؛ زیرا ضرر آن بیش از نفع آن است و این‌گونه مسائل معمولا تبدیل به ابزاری برای فساد می‌شوند، که از اهداف سازندگان آن نبوده است. بنابراین ممکن است شما در زمان فعلی بتوانید رعایت آداب شرعی و اخلاقی در حمام را تضمیین کنید، اما وقتی این مسئله شیوع پیدا کرد و حمام‌های دیگری ساخته شود، دیگر نمی‌توان تضمین داد که در آینده فسادی به وجود نیاید.[2]
این ترس و نگرانی، ویژگی همیشگی وهابیت درون عربستان است و توجیه آنان در این‌گونه فتاوا قاعده «سد ذرایع»[3] است. وهابیت با همین نوع استدلال جناب مفتی اسبق، با هر چیز جدیدی مخالفت می‌کنند و تاکنون تغییری در این رویه نداده‌اند.[4]

نویسنده: م. ج

پی‌نوشت:

[1]. عبدالملکی محسن، وهابیت تاریخ و افکار، انتشارات دارالاعلام لمدرسه اهل البیت، قم، 1394ش، ص14.
[2]. «والجواب: - الحمد لله. لا نرى أَن يفتح مثل هذا الحمام في هذا البلد لأَن الضرر سيكون أَكبر من النفع، ومثل هذه الأَشياء تكون عادة وسيلة لفساد لم يخطر في بال الذي أَسسها، ومهما حرصت الآن على مراعاة الآداب الشرعية والأَخلاقية فإِنك لن تستطيع ضمان ذلك في المستقبل بعد فتح هذا الباب. والله الموفق والسلام عليكم.» محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ (المتوفى: 1389هـ)، فتاوى ورسائل سماحة الشيخ محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ، جمع وترتيب وتحقيق: محمد بن عبد الرحمن بن قاسم، الناشر: مطبعة الحكومة بمكة المكرمة،الطبعة: الأولى، 1399ق، ج2، ص82.
[3]. یعنی استفاده از هر وسیله و ابزاری که احتمالا در جهت مفسده از آن استفاده شود ممنوع است.
[4]. فرحان مالکی، حسن، نگاهی به غلو اندیشی و افراط گرایی علمای معاصر عربستان، موسسه فرهنگی هنری آفتاب خرد، تهران، 1396ش، ص146.