در پاسخ به علی بن نایف الشحود و دیگر سلفی‌ها می‌گوییم:
اگر اعتقاد به عصمت ائمه کفر باشد، شما هم کافر هستید، زیرا شما هم قائل به عصمت جمعی صحابه هستید. ابن‌تیمیه صراحتاً اعلام می‌کند که اجتماع صحابه بر مطلبی را باید پذیرفت، زیرا صحابه خطا نمی‌کنند و سخن و کردارشان معصوم از خطا است. [2] بنابراین اگر اعتقاد به عصمت غیر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مساوی با کفر است، شما سلفی‌ها نیز کافر هستید!
بنابراین نتیجه می‌گیریم که اعتقاد به عصمت غیر پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) مساوی با غلو و کفر نیست، زیرا معصوم دانستن پیامبر (صلی‌الله‌علیه‌وآله) یا امام، لطفی از ناحیه خداوند است و منافاتی با توحید ندارد و غلو محسوب نمی‌شود. زیرا عصمت امری خارج از طاقت انسان است و انسان طبیعتاً گناه می‌کند. گروهی از مردم مرتکب گناهان زیادی می‌شوند که به آنان فاسق اطلاق می‌شود. گروهی گاهی گناه مرتکب می‌شوند و بعد از گناه استغفار می‌کنند که به این گروه عادل اطلاق می‌شود و گروهی هیچ‌گاه خداوند را معصیت نمی‌کنند و هیچ‌گاه از عبودیت خداوند خارج نمی‌شوند. به چنین شخصی معصوم اطلاق می‌شود و این مقام عصمت است که خداوند لطف کرده و به برخی از بندگانش عطا می‌کند؛ بنابراین چنین اعتقادی هیچ ضرری به توحید نمی‌رساند.[3]
هیچ دلیلی در دست نیست که عصمت مختص پیامبر باشد و دیگران دارای مقام عصمت نباشند. بنابراین عصمت ائمه غلو نیست، بلکه حقیقتی است که با عقل و نقل به اثبات رسیده است.

نویسنده: م.ج

پی‌نوشت:

[1]. عصمة الأئمة عند الشيعة: يعتقد الشيعة أن أئمتهم معصومون من جميع المعاصي صغيرها وكبيرها حتى السهو والنسيان، فإنهم معصومون من كل ذلك من ولادتهم إلى وفاتهم. و الشحود، علی بن نایف الشحود، رای شیخ الاسلام ابن تیمیه بالرافضه، ج1، ص466
[2].  ابن تيميه، مجموع الفتاوى، تحقیق: عبدالرحمن بن محمد بن قاسم،  مجمع الملك فهد لطباعة المصحف الشريف، مدينة نبوية، 1416ق ج13، ص24.«وَذَلِكَ أَنَّ إجْمَاعَهُمْ لَا يَكُونُ إلَّا مَعْصُومًا»
[3]. گلپايگانى، سيد محمد رضا موسوى، نتائج الأفكار في نجاسة الكفار، در يك جلد، دار القرآن الكريم، قم - ايران، اول، 1413 ه‍ ق، ص203.