پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در بخشی از پیام نوروزی 1397 تشکیلات بیت العدل، در رابطه با ایران‌دوستی بهائیان آمده است: «شما به زندگی در کشوری مفتخرید که حضرت ولیّ عزیز امرالله درباره‌ی آن می‌فرمایند "اهل بها چه در ایران و چه در خارج آن موطن جمال اقدس ابهی را پرستش نمایند و در احیا و تعزیز و ترقّی و ترویج مصالح حقیقیّهٴ این سرزمین منافع و راحت بلکه جان و مال خویش را فدا و ایثار کنند." این‌چنین است که کوشش در راه پیشرفت آن دیار گهربار همواره مورد علاقه‌ی خاصّ شما و دیگر بهائیان جهان می‌باشد و از این‌روست که با اطمینان قلبی به اینکه آینده‌ی ایران در نهایت شکوه و عظمت است، همیشه آماده بوده‌اید تا در این مسیر سازنده دوش به دوش دیگر شهروندان خیرخواه و علاقمند به انجام خدماتی صادقانه و ارزنده همت ‌گمارید».[1]
اما لازم است بدانیم که ادعای ایران دوستی سران بهائیت، بیشتر به طنزی ساختگی شباهت دارد؛ طنزی که صبحی (از مبلّغان پیشین و سرشناس بهائیت) این‌گونه از پشت‌پرده‌ی رفتار رهبران بهائی در قبال ایران، خبر داده است: «در این سال‌ها چندین بار مردم برخی از دِه‌ها و شهرها دُچار زمین لرزه، سیلاب و دیگر آسیب‌ها شدند و نیک‌خواهان جهان کمک‌هایی کردند، آیا شندید که شوقی (افندی) دست‌کم، دَه لیر هِبه (هدیه) دهد و با بینوایان همراهی کند؟ یکی نیست به این مرد بگوید تو که دم از این سخن می‌زنی: «ای اهل عالم همه بار یک دارید و برگ یک شاخسار، به عالم انسانی مهربانی کنید و به نوع بشر مهرپرور گردید...»[2] چرا کوتاهی کردی و از پول گزافی که هرسال با نیرنگ و افسون از کیسه‌ی مردم نادان این آب و خاک (ایران) در می‌آوری اندکی از آن را بخشش نکردی؟ اگر تو پابسته‌ی این آموزه‌ای «سراپرده یگانی بلند شده به چشم بیگانگان یکدیگر را نبینید»؛ پس چرا پول و خواسته‌ای را که می‌شود بینوایان و مستمندان را از آن به نوائی رساند، به هزینه طلا و سنگ مرمر می‌دهی و مردم ساده و بیچاره را سرگرم این اندیشه‌ها می‌نمایی؟ آری تنها کاری که در این‌گونه پیش‌آمدها می‌کنی که جز از نهاد پَست برنمی‌خیزد، شادی و شادمانی است که می‌گویی سپاس خدا را که مردم گرفتار بدبختی و تیره روزی شدند».[3]
آری؛ اینست دورویی تشکیلاتی که از یک‌سو دم از لزوم فدا کردن جان و مال برای ایران می‌زند و از سویی دیگر، در بحبوحه‌ی سختی‌هایی که مردم ایران متحمل شدند (از جمله قحطی بزرگی که در جنگ جهانی دوم به وقوع پیوست و به قتل‌عام 9 میلیون ایرانی منجر شد)، تنها به فکر سفارش مرمرهای ایتالیایی و طلاکاری مرقد پیشوایان خود بوده‌اند.[4]

پی‌نوشت:
[1]. نهاد رهبری تشکیلات بهائیت "بیت العدل"، پیام نوروزی سال 1397 ش.
[2]. عباس افندی، مکاتیب، مصر: به همّت فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 160.
[3]. فضل‌الله صبحی مهتدی، پیام پدر، ص241.
[4]. ر.ک: شوقی روحانی، بهاءالله و کرمل، مترجم: هدیه خوش آئین، ص 196 به بعد.