پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ امروزه این باور صحیح در محافل تاریخ پژوهی وجود دارد که هنر و معماری هخامنشی کاملا وابسته به دیگر تمدن‌ها بود. در حقیقت برخلاف آن چیزی که امروزه بسیاری از باستانگرایان می‌گویند؛ هخامنشیان در هنر و مظاهر تمدنی، شاگرد تمدن‌های همسایه بودند. آنان در بهترین حالت توانستند تنها بخشی از دستاوردهای همسایگان خود در عرصه هنر و فناوری را کپی کرده و اندکی ارتقاء دهند.
برای نمونه حسن پیرنیا (مشیرالدولة) که خود از ارکان باستانگرایی در دوران رضاشاه بود، در کتاب خود می‌نویسد که حجاری‌ها در مقبره‌های شاهان هخامنشیان متأثر از هنر مصری بوده است! یا حتی بسیاری از مظاهر معماری هخامنشی متأثر از یونانیان و تمدن‌های سامی بین النهرین بوده است. از همین روی، کسانی که تخت جمشید و پاسارگاد و... را به معنی مظاهر تمدنی ایرانی می‌شناسند و از این طریق خود را برتر از اقوام سامی می‌پندارند، بدانند که سامی‌ها استادان هخامنشیان در هنر و تمدن بودند.