در مبحث حکومت‌داری دو موضوع مهم و اساسی است: اول اینکه جامعه حتما نیاز به مدیر و حاکم دارد و دوم اینکه با توجه به فطری بودن دین و گرایش مردم به سمت عبودیت می‌بایست حاکم فردی اصلح و دیندار باشد. از سویی دیگر باتوجه به جامعه بودن اسلام و عدم تحریف کتاب مقدس این دین شریف نسبت به موارد تحریف شده دیگر ادیان، شایسته این است که در نظام جاکمیتی اسلامی شایسته ترین فرد به عنوان زمام‌دار هدایت و رهبری امت را در دست داشته باشد و اگر به جز این باشد می‌بایست نسبت به آن بیم داشت.
حاکم نیشابوری و احمد بن حنبل نقل می‌کنند: مروان بن حکم، در مسجد نبوی، با ابو ایّوب انصاری، صحابی پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) برخورد و او را مشاهده کرد که در کنار قبر حضرت قرار گرفته و راز دل می‌گوید و اظهار عشق و ارادت می‌کند. مروان گردن او را گرفت و گفت: آیا می‌فهمی چکار می‌کنی؟ ابو ایّوب انصاری در جواب گفت: من برای زیارت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) اینجا آمدم و نه برای دیدار خاک و سنگ. از پیامبر گرامی (صلی الله علیه و آله و سلم) شنیدم که می‌فرمود: زمانی که انسان‌های شایسته، در مسند حکومت نشستند، باکی نداشته باشید؛ اما اگر دیدید شخصی ناشایست بر مسند قدرت تکیه زده باید به حال دین گریه کنید.»
حال باید دید برخی جوامع اسلامی در روزگار کنونی که خود را مزدور استعمارگران غرب و ... نمودند و نام اسلام را با خود یدک می‌کشند سزاوار کدام فرمایش نبی خاتم (صلی الله علیه و آله و سلم) می‌باشند؟

پی‌نوشت:
[1]. حاکم نیشابوری، المستدرک علی الصحیحین، ج4، ص515