پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ اوستا، کتابی هست که به زرتشتیان منتسب هست و وقتی نام کتاب زرتشتیان پرسیده می شود، ناخودآگاه نام اوستا به میان می‌آید. هرچند امروزه موبدان و حتی خود زرتشتیان متن منتسب به زرتشت را تنها گاتها که بخشی از کتاب اوستا است می دانند و باقی سروده های اوستا را از موبدان دوره‌های مختلف تاریخ ایران باستان می دانند.
در این بین ممکن است پرسیده شود آیا گاتها از ابتدا گاتها بوده و از همان زمان ها تنها متن منتسب به زرتشت بوده است؟ سوال دیگر اینکه متن گاتها توسط چه فردی از دیگر بخش های اوستا جدا شد و سروده مختص به زرتشت نامیده شد؟ آیا موبدان هم از ابتدا می دانستند که گاتها برای زرتشت هست؟ و از این قبیل سوال‌ها...
مطلبی در همین سایت قبلا در جواب این سوال بیان شد [1]، ولی پاسخ به این سوالها این دفعه، از یکی از تارنماهای زرتشتیان هست.
در نیمه دوم سده نوزدهم مارتین هوگ نخستین زبان‌شناسی بود که کشف کرد 17 بخش (هات) از 72 بخش اوستا به زبان بسیار کهن‌تر از سایر بخش‌ها نوشته شده است و این 17 بخش را که همان «گاتها» بود ترجمه کرد. کشف هوگ که بر یگانه‌گرا بودن درون‌مایه‌ی گاتها انگشت می‌گذاشت با استقبال شگفت‌آوری از سوی زرتشتیان روبه‌رو شد. در دهه‌ی 1860 که هوگ به آموزش سانسکریت در دانشگاه پونا پرداخت و با شور بسیار درباره کشف خویش سخنرانی‌هایی برای پارسیان ایراد کرد، آنان را عمیقاً تحت تأثیر قرار داد.[2]
در تیتری که برای این متن توسط تارنمای زرتشتی بکار رفته، نوشته شده: نگاهی کوتاه به زندگی و نوشته‌های «مارتین هوگ» نخستین کاشف «گاتها».
همین مطلب نشان می دهد که خود زرتشتیان هم از کشف و جدایی گاتها از متن اوستا توسط آقای هوگ خوشحال و راضی بودند، چون همین کشف خدمت بسیار زیادی به این جامعه و پیروان زرتشت کرده است.[3]

پی نوشت:
[1]. زمانی که گات ها به عنوان سروده اشو زرتشت از اوستا جدا شد!
[2]. تارنمای امرداد، کد مطلب: 4283، در تاریخ 1396/11/10
[3]. مری بویس، زرتشتیان باورها و آداب دینی آنها، ترجمه عسکر بهرامی، 1381، صفحه 238