پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ هنگامی که ابوبکر خلافت را به دست آورد با دادن پست‌های کلیدی، قدرت قریش را افزایش داد. در مقابل، قدرت انصار را کم کرد. وی در جنگ‌های رده، شام و مناطق دیگر از فرزندان رهبران قریش استفاده کرد، همان کسانی که تا 2 سال پیش در مقابل پیامبر (صلی الله علیه و آله) ایستاده بودند و به زور ایمان آوردند اکنون ابوبکر به آنان قدرت داد و با این کار قدرت انصار را کاهش و قدرت قریش را افزایش داد. ابوبکر از این طریق دل قریشیان را به دست آورد. این در حالی بود که پیامبر (صلی الله علیه و آله) همیشه بین مهاجرین و انصار تفاوتی نمی‌گذاشت و یکسان برخورد می‌کرد. ابوبکر با این عمل مهاجرین را بر انصار برتری داد زیرا می‌دانست که اگر انصار قدرت داشته باشند حکومت را به علی (علیه السلام) بر می‌گردانند.[1] ابوبکر پس از تکیه زدن بر حکومت، خود را جانشین پیامبر (صلی الله علیه و آله) نامید. به این معنی که در همه امور از پیامبر (صلی الله علیه و آله) پیروی می‌کند. ولی سیره تاریخی ابوبکر نشان می‌دهد که او بر خلاف سیره قرآن و پیامبر (صلی الله علیه و آله) عمل کرد. مثلا در مسئله زکات، که در سال 9 هجری واجب شده بود، پیامبر (صلی الله علیه و آله) کسانی را که زکات نمی‌دادند کافر و مرتد نمی‌دانست،  بلکه پیامبر (صلی الله علیه و آله) فرمود:  هر کس لااله الا الله بگوید جان و مالش ایمن است.[2] ولی وقتی ابوبکر به خلافت رسید صراحتا اعلام کرد که هر کس از پرداخت زکات امتناع ورزد مرتد و کافر است و این نظریه دقیقا مخالف سیره قرآن و پیامبر بود. [3]

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]. مادلونگ، ویلفرد، ترجمه احمد نمایی، بنیاد پژوهش های اسلامی، مشهد1377ش، ص86-88
[2]. بخارى، محمّد، صحيح البخاري، تحقيق: محمد زهير بن ناصر، دار طوق النجاة، چاپ اوّل، 1422ق، ج5، ص144
[3]. مادلونگ، ویلفرد، ترجمه احمد نمایی، بنیاد پژوهش های اسلامی، مشهد1377ش، ص89