پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از مشاهیر اهل حق "عابدین جاف" ملقب به "عابدین چاوش" است که در سال 720 هجری قمری در "شهر زور" متولد شد. او در جوانی نزد بزرگان شهر زور مثل "ملا الیاس ‌شهرزوری" به تحصیل پرداخت. وی علیرغم اینکه در ابتدا مخالف سلطان اسحاق بزرنجه‌ای و تفکرات او بود [نامه سرانجام، ص 491]، بعد از مدتی به سلطان اسحاق پیوست و مدت‌ها نزد او بود. وی از طرف سلطان اسحاق جهت تبلیغ و ارشاد مردم به منطقه شهر زور رفت و در اواخر قرن هشتم هجری قمری در شهر زور درگذشت. [مشاهیر اهل حق، صص 134-133] از عابدین جاف مجموعه‌ای به زبان "کُردی سورانی"، شامل مناجات و راز و نیازهای او و احوال ارواح صالحان و گناهکاران پس از مرگ باقی‌مانده است که در کتاب‌ها و دفاتر اهل حق به "دوره عابدین" مشهور است. [نامه سرانجام، ص 492] سراسر این اشعار به‌وضوح اعتقاد اهل حق به دو عقیده باطل حلول و تناسخ را نمایان می‌کند.

پی‌نوشت:
صفی زاده، صدیق، نامه سرانجام کلام خزانه، تهران، هیرمند، 1375، صص 490-492  
صفی زاده، صدیق، مشاهیر اهل حق، تهران، طهوری، 1360، صص 134-133