پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ شقیق بن ابراهیم ابوعلی (متوفی 192 ه.ق) مرید و تربیت شده ابراهیم ادهم بوده و اصول طریقت را از وی یاد گرفت. به گفته جامی، شقیق شاگرد ابوحنیفه بود. سلمی درباره او گفته است: «شقیق بلخی نخستین کسی بود که در شهرهای خراسان از دانش طریقت سخن گفت.»[طبقات الصوفیه، ص 61]
در داستان ورود شقیق بلخی به تصوف، گفته شده وی تحت تاثیر عالمی بودایی قرار گرفت و به همین دلیل به تصوف روی آورد. او با آنکه معاصر امام کاظم (علیه السلام) بود، حتی یک حدیث هم از او و از سایر ائمه (علیهم السلام) اخذ نکرد. شقیق امام کاظم (علیه السلام) را تا قبل از ملاقاتش در راه حج با امام کاظم (علیه السلام)، آن حضرت را نمی‌شناخت و کوچک‌ترین ارتباطی با آن حضرت نداشت و به همین دلیل نامی از او در کتب معتبر شیعه برده نشده است. [موضع تشیع در برابر تصوف، صص 121- 123] اشکال کار شقیق بلخی کجاست که از عالمی بودایی تاثیر می‌پذیرد و به تصوف وارد می‌شود، ولی با دیدن کراماتی از امام کاظم (علیه السلام) در راه حج، از آن حضرت تاثیر نپذیرفته و به تشیع مشرف نمی‌شود؟

پی‌نوشت:
سلمی عبدالرحمن، طبقات الصوفیه، موسسه دارالشعب، 1419 ق، ص 61
الهامی داود، موضع تشیع در برابر تصوف، مکتب اسلام، قم، 1387، صص 121- 123