اهل سنت معتقدند که خلافت باید اجماعی امت باشد؛ می‌گویند بعد رحلت پیامبر صحابه یکی را از میان خود به‌عنوان خلیفه و جانشین پیامبر تعیین کردند و همه‌ی امت هم راضی به آن شدند، در حالی‌که اجماعی در کار نبود و فقط تعداد کمی در سقیفه بنی ساعده جمع شدند و این در صورتی بود که بزرگان اصحاب رسول خدا در آن جلسه حضور نداشتند و یکی شد خلیفه رسول خدا.
اگر در طول تاریخ اسلام خصوصاً در همان اوائل قرن اول نگاهی داشته باشیم هر خلیفه‌ای جانشین بعد از خود را معین کرد، به طوری‌که از مشخص نکردن آن نگران بودند، آیا پیامبر نمی‌بایست نگران امت خود باشد؟
معاویه نیز در خلیفه قرار دادن یزید اجماعی عمل نکرد بلکه به‌صورت انتصابی اقدام کرد لذا می‌گوید: «می‌ترسم که امت را پس از خود، مانند گله‌ی‌گوسفندی که چوپان ندارد، رها کنم.»[تاریخ طبری، ج6 ص170]

پی‌نوشت:

تاریخ طبری، طبری، دارقاموس الحدیث، بیروت، لبنان، ج6 ص170.(حوادث سال56هجری). «انّی ارهب انّ ادع امّة محمد بعدی کالضان لاراعی لها.»