پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ علی‌محمد شیرازی ملقب به باب، یکی از ده‌ها مدعی دروغین مهدویت است که در سال 1260 قمری، ادعاهای دروغین خود را با اعلام بابیت شروع و به وسیله‌ی مهدویت، نبوّت و خدایی به پیش برد.(منادیان تاریکی، صص 43-42)
هم‌چنان که مورخان بابی و بهائی بدان اذعان دارند، وی شش مرتبه ادعاهای خود را تغییر داده است.(بهاییت در ایران، ص 177) اما هرچند ادعاهای باطل علی‌محمد شیرازی، به دو مرتبه توبه‌ی وی در شیراز و تبریز انجامید (مطالع الأنوار، ص 132؛ کشف الغطاء، صص 205-204)؛ ولی این مدعی دروغین، تا پایان از ادعاهای باطل خود دست برنداشت. 
البته بر خلاف آن‌چه بهائیان از استقامت وی در راهش دم می‌زنند، اعدام وی نه به خاطر اعلان ادعاهای باطلش، بلکه به سبب سرکوب شورش‌هایی که به نام وی در کشور صورت می‌گرفت، بوده است.(فتنه باب، صص 73-33)
سرانجام این مدعی دروغین مهدویت، در 28 شعبان سال 1266 ق، برابر 18 تیر 1229 ش، به هلاکت رسید.(همان)

پی‌نوشت:
سید حسین‌علی موسوی‌زاده، منادیان تاریکی، تهران: سازمان تبلیغات اسلامی.
زاهد زاهدانی، بهاییت در ایران، بی‌جا: مرکز اسناد انقلاب اسلامی، 1381.
اشراق خاوری، مطالع الأنوار (تلخیص تاریخ نبیل زرندی)، مؤسسه ملّی مطبوعات امری، بی‌تا.
ابوالفضل گلپایگانی، کشف الغطاء، چاپ ترکستان: بی‌نا، بی‌تا.
اعتضاد السلطنه، فتنه باب، به کوشش عبدالحسین نوایی، تهران: بی‌نا، 1351 ش.