پايگاه جامع فرق، اديان و مذاهب_ بعدازآنکه حضرت مسيح (عليه‌السلام) ازنظر مردم غايب شد (يا بنا به قول مسيحيان، كشته شد) حواريون آن حضرت مسئولیت هدايت مردم را به عهده گرفتند و از ميان آنان، جناب پطرس طبق دستور مسيح (عليه‌السلام) به‌عنوان جانشين آن حضرت برای مردم معرفی شد؛ اما برخلاف دستور عيسی (عليه‌السلام)، شخصی يهودی به نام پولس رهبری مسيحيان را به عهده گرفت و بدعت‌های زيادی در مسيحيت ايجاد كرد كه تمام آن‌ها ناشی از جنبه سياسی تبليغات او بود، يكی از كارهای پولس اين بود كه با دعوت كليساها به فرمان‌برداری محض از حكومت و حاكمان، خود را براى حكومت، بى‏‌خطر جلوه مى‏‌داد؛ او در نامه‌ای به روميان گفته است: «هر شخص مطیع قدرت‌های برتر بشود، زیرا که قدرتی جز از خدا نیست و آن‌هایی که هست از جانب خدا مرتّب شده است. حتّی هر که باقدرت مقاومت نماید، مقاومت با ترتیب خدا نموده باشد و هر که مقاومت کند، حکم بر خود آورد.»[1]
پولس در اين نامه قدرت‌های حكومتی، حتی قدرت‌های ظالم را برگرفته از قدرت خداوند معرفی كرده است، او براى ترويج مسیحیتی که با رؤیای خود درک کرده بود تلاش بسيار كرد و مسافرت‌های زیادی انجام داد و نامه‌های زيادی به اقوام و مناطق مختلف ارسال كرد. او در مسير تبليغات سياسی خود وقتی با جانشين حضرت عيسی (عليه‌السلام)، يعنی جناب پطرس، برخورد می‌کند، برای حفظ موقعيت خود، او را به ریاکاری متهم می‌کند: «امّا چون پطرس به انطاکیه آمد، او را روبرو مخالفت نمودم زیرا که مستوجب ملامت بود ... ولی چون دیدم که به‌راستی انجیل به استقامت رفتار نمی‌کنند، پیش روی همه پطرس را گفتم، اگر تو که یهود هستی، به طریق امّت‌ها و نه به طریق یهود زیست می‌کنی، چون است که امّت‌ها را مجبور می‌سازی که به طریق یهود رفتار کنند؟»[2]
درحالی‌که عيسى (عليه‌السلام) او را به بزرگی یادکرده و به‌طور واضح، پطرس را جانشين خود معرفی كرده است: «و من نیز تو را می‌گویم که تویی پطرس و بر این صخره کلیسای خود را بنا می‌کنم و ابواب جهنّم بر آن استیلا نخواهد یافت؛ و کلیدهای ملکوت آسمان را به تو می‌سپارم؛ و آنچه بر زمین ببندی در آسمان بسته گردد و آنچه در زمین گشایی در آسمان گشاده شود.»[3] با این‌ حال، چرا مسيحيان در تمام عقايد خود از پولس اطاعت می‌کنند و جانشين واقعی مسيح را رها کرده‌اند؟! آيا مسيح از اين كار آن‌ها رضايت دارد؟!

پی‌نوشت‌:

[1]. ترجمه قديم، نامه به روميان 13: 1-3.
[2]. ترجمه قديم، نامه به غلاطيان 2: 11-14.
[3]. ترجمه قديم، انجيل متی 16: 18-19.