پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در مسیر حرکت امام حسین (ع) به کوفه، به خیمه‌ای برخورد می‌کنند. حضرت (ع) از زنی که در آن حوالی بود پرسید که این خیمه مربوط به چه کسی است؟ زن جواب داد: این خیمه مال پسرم وهب است، ما مسیحی هستیم و او الان به صحرا رفته است. امام حسین (ع) فرمود: هنگامی که بازگشت به او بگو نزد ما بیاید و بعد از آن نیزه خود را به زمین زدند و چشمه آبی از زمین جاری شد. هنگامی که وهب به خیمه بازگشت مادرش شرح ماجرا را بیان کرد. وهب شور عجیبی برای دیدن امام حسین (ع) پیدا کرد. خیمه را برگرفت و به همراه مادرش به جستجوی امام برخاست. هنگامی که به محضر امام (ع) رسید خود را به پای آن حضرت انداخت و بعد از آشنایی بیشتر همراه با مادرش به دین اسلام مشرف شد. همچنان ملازم حضرت بود تا روز عاشورا شد. وهب 25 ساله به میدان جنگ رفت و بعد از جنگ نمایانی به پیش مادر بازگشت. از او پرسید آیا از من راضی شدی؟ گفت: من از تو خشنود نمی ‏شوم مگر آنکه پیش روی حسین علیه السلام کشته شوی.

وهب به میدان برگشت و بسیاری را به هلاکت رساند اما سرانجام پس از آنکه هفتاد زخم بر وی وارد شد سرش را بریدند و نزد مادرش انداختند. مادر، خون از چهره‏اش پاک می‏کرد و می‏گفت: «ستایش مخصوص خدایی است که رویم را سفید و چشمانم را به شهادت فرزندم در رکاب امام علیه السلام روشن کرد ... گواهی می‏دهم که یهود و نصاری و مجوس در کلیسا و آتش خانه‏ های خود از شما بهترند.»
آنگاه سر را به سوی سپاه یزید انداخت که به یکی‏ از سپاهیان یزید اصابت کرد وبه هلاکت رسید. خوارزمی گوید: غلام شمر به فرمان او، مادر وهب را به شهادت رساند.

در برخی منابع آمده است که همسر وهب نیز وهب را همراهی کرد و او نیز به شهادت رسید.

برگرفته از منابع زیر:

            لهوف، ص۶۳.  

            اكليل المصائب، ص۱۱۷.

            روضة الشهداء، ص۲۸۹.

            انصار الحسين، ص۱۱۱.

            عشره كامله، ص۳۶.

            روضة الشهداء، ص۲۹۰.

            وسيلة الدارين، ص۲۰۱.

            عشره كامله، ص۳۶۶، به نقل از ابى مخنف.

            روضة الشهداء، ص۲۹.

            وسيلة الدارين، ص۲۰۱.

            مناقب ج۳، ص۲۵۰.  

            بحارالانوار ج۴۵، ص۱۶.  

            لهوف، ص۱۶۱.

            مثیر الاحزانٰ، ص۴۶.  

            الحسین علیه السلام خوارزمی ج۲، ص۱۵-۱۶.