پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ ۱۶ سال پیش، یعنی زمانی که از وعده سهم برابر برای همگان در چین کمونیست، فقط فقر و خلا معنوی به مساوات بین اقشار آسیب‌پذیر این کشور تقسیم شد، شبی از شب‌ها، لی هنگ جی، خواب قدرت و شهرت دید و آن را با ادعای پیامبری فرقه‎ای نوظهور به نام «فالون دافا» یا «فالون گنگ» تعبیر کرد و پیش از آن که اندیشه پردازان کمونیست چین واکنشی نشان دهند، طرفدارانش را بنا بر ادعای خود به صد میلیون نفر رساند، در ۶۰ کشور شناخته شد و محافلش را از کوچه‌ پس کوچه‌های پکن  تا پارک لاله تهران و شهید چمران کرج گسترش داد و به یکی از صدها مهره ایده‎آل آمریکا و اسرائیل برای آسیب رساندن به اقتصاد چین و به تبع تجزیه این کشور در آینده‎ی نزدیک تبدیل شد و رهنمودهایش برای تزکیه نفس، رنگ شعار علیه حزب کمونیست چین را گرفت تا سرانجام در سال ۱۹۹۹. م در پی ادعای خدایی پناهنده آمریکا شد و امروز از طریق رسانه‌های این کشور، پیرانش را هدایت می‌کند.
مطالعه سایت‌های خارجی و دو کتاب «جوآن فالون» و «فالون گنگ» که مرجع اصلی مکتوب این فرقه به حساب می‎آیند، نشان می‌دهد لی هنگ جی، آموزه‌های فرقه‌اش را، روشی برای پاکیزه شدن جسم و روان معرفی می‌کند که منجر به روشنگری و باز شدن «گونگ» می‌شود. منظور واژه گنگ در این مراجع، بخشی از بدن است که نیرو یا همان فالون بر آن اثر می‌گذارد و سبب به کار افتادن نیروی فالون در جهان هستی می‌شود تا نظم و تعادل را برقرار کند.
آموزش‌های فالون دافا، بر اساس ۵ تمرین فیزیکی شامل ۴ تمرین ایستاده و یک تمرین نشسته انجام می‌شود که همه آن‌ها به گفته لی هنگ جی برای شکل گرفتن و تقویت فالون طرح ریزی شده‌اند، چون او معتقد است وقتی فالون شکل بگیرد، قادر است رهرو را از گمراهی و خطرات حفظ کند. انرژی فالون در زیر شکم ذخیره می‌شود و زمانی که در جهت عقربه‌های ساعت به حرکت در آید پیروان را هدایت می‌کند.
۵ تمرین یاد شده، برای هر کس و در هر مکانی، حتی دستشویی و کلوب‌های رقص شبانه، قابل انجام است و به‌جز قتل، انجام هیچ عملی در آیین لی هنگ جی، حرام نیست. این فرقه از طریق سایت‌های اینترنتی نیز در حال تبلیغ است. این آیین، مالکیت شخصی را حرام نموده و به مالکیت عمومی اعتقاد دارد. فالون دافا می‌گوید: مردان مالک همه زنان و زنان مالک همه مردان‌اند و مرد حق ندارد همسر خود را از عشق و معاشرت با مردان دیگر منع نماید و بالعکس و به دنبال آن ترویج کمونیسم جنسی در این فرقه به‌وضوح دیده می‌شود. لذا بسیاری از زنان آمریکایی و یهودی به این فرقه شیطانی روی آورده‌اند.
یکی از وعده‌های او به پیروانش، دستیابی به جسمی فناناپذیر به‌واسطه انجام تمرینات، طولانی شدن عمر و توقف پیری است. لی هنگ جی در کتاب فلون گنگ می‌نویسد: «شاگردان فالون دافا پس از مدتی عمل تزکیه، تغییر زیادی در صورت ظاهرشان خواهند یافت. پوست آن‌ها نرم  و سرخ و سفید شده و با سلامتی خواهد درخشید و در مسن‌ترها، چروک صورت کمتر شده و حتی بسیار کمتر می‌شود حتی زنان مسن‌تر، عادت ماهانه‌شان را باز خواهند یافت!»
شدن چشم آسمانی، مصون ماندن از حوادث و وقایع ناگوار، کسب قدرت‌های فوق‌العاده و ماوراءالطبیعه، جلوگیری از بلایای طبیعی مانند زلزله و سیل و آتش‌فشان و نابود کردن شیطان و ارواح شرور، همگی اهدافی هستند که هنگ جی محقق شدنشان را وابسته به انجام تمرین‎های فالون دافا می‎داند و از آنجا که به اعتقادش نابودی شیطان در گرو سرنگونی حکومت کنونی چین است، پیروانش را به تلاش مخفیانه برای براندازی حکومت ترغیب می‌کند.
رهبر فالون دافا اعلام می‎کند، قادر است به واسطه فرقه ابداعی‌اش، بیماری‌ها را شفا دهد اما از آنجا که خودش هم می‌داند چنین امری غیر ممکن است، می‌گوید برای جلوگیری از تضعیف گنگ رهرو یا تسخیر به وسیله شیطان و به هم ریختن نظم جامعه، نباید کسی را از این طریق شفا داد.
بی‌اعتمادی نسبت به مذهب از جمله خصوصیات پیروان فالون دافا در ایران است. هنگ جی گرایش ویژه به الحاد دارد. او ایمان به خدا را امری اختیاری می‎داند زیرا پدر هستی در هر دوره، خدایی جدید را برای رسیدگی به امور برمی‌گزیند! از سویی دیگر، هنگ جی ادیان آسمانی را موجب محدودیت آزادی‌های شخصی می‌داند. برخورد او با اسلام خصمانه است و رکوع و سجود در نماز مسلمانان را از جمله عوامل مؤثر در زوال عقل و ناتوانی در تمرکز برمی‌شمرد. درواقع هنگ جی به‌نوعی از معنویت معتقد است که در آن دین جایی ندارد و همه موجودات برای دستیابی به سعادت باید به او که حتی از تزکیه بی‌نیاز است متوسل شوند.
با وجود ابراز نظرهای ملحدانه هنگ جی، صهیونیست‎های اسرائیلی که هیچ دینی را جز یهود قبول ندارند از فالون دافا حمایت می‌کنند و اجازه می‌دهند پایگاه‌های آن در سرزمین‎های اشغالی برپا شود که این سخاوتمندی نشان می‌دهد، صهیونیست‌ها به توانایی هنگ جی در ضربه زدن به اسلام امیدوارند.[1]

پی‌نوشت:

[1]. جمعی از نویسندگان، کژراهه، انتشارات موسسه جام‌جم، ۱۳۹۰، ص ۱۹۶.