پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ در یکی از برنامه‌های تحلیلی شبکه‌ی «آئین بهائی» به یکی از تعالیم این فرقه مبنی بر تحری حقیقت، آزادی اندیشه در انتخاب دین پرداخته شد. کارشناس این برنامه «بهروز ثابت»، این‌گونه بیان کرد: «در آئین بهائی، بهائی شدن یک امر اجباری نیست، بلکه یک امری است که بایستی بر اساس وجدان و اراده‌ی فرد صورت گیرد؛ به همین ترتیب، اگر کسی بهائی شود و بعد بخواهد از این آئین به آئین قبلی خودش یا هر آئین دیگری برگردد، باز هم در آزادی مطلق است که این کار را بکند».[1]
اما باید دانست، آیا همان‌گونه که بهائیان ادعای آزادی و دموکراسی در آئین خود را دارند، تا چه اندازه خود و رهبرانشان به این سخنان پایبندند. در این‌جا به دو نمونه از نقض این ادعا، توسط بهائیان می‌پردازیم.
اولاً: بهائیان نه تنها حق آزادی در انتخاب حق را ندارند، بلکه حتی حسینعلی بهاء، رهبر بهائیان، در موارد متعدد، پیروانش را از شنیدن سخنان مخالفان خود برحذر می‌دارد، حتی اگر سخنان‌شان به تمام آیات و کتب الهی مستند باشد: «جمیع اَحباء الله لازم است که از هر نفسی که رائحه بغضاً از جمال عِزِّ أبهی ادراک نمایند، از او احتراز جویند؛ اگر چه به کُلّ آیات ناطق و به کُلّ کتُب تمسک جوید...، چه که نَفَسِشان مثل سَمّ سرایت کننده است». [2] بهائیان باید پاسخ دهند که آیا مفهوم آزادی انتخاب دین و حقیقت در بهائیت این است که گوش خود را از سخنان مخالف با آئین باطل خود ببندند!؟
ثانیاً: بهروز ثابت، ادعا کرد که اگر پیروان فرقه‌ی بهائی بخواهند از این آئین برگردند، در آزادی مطلق است؛ اما ما می‌دانیم این‌گونه نیست، چرا که حقیقت این است کسی که حقیقت را بشناسد و از فرقه‌ی ضالّه‌ی بهائیت روی‌گردان شود، همانند زباله‌ای دور انداخته می‌شود و هیچ بهائی، حتی خانواده‌اش، حق هیچ‌گونه ارتباطی با وی را ندارد؛ همچنان که عباس‌افندی، دومین رهبر بهائیان، گفته است: «... اَيادی اَمرالله بايد بيدار باشند، به محض اينكه نفسي بنای اعتراض و مخالفت با ولي اَمرالله گذاشت، فوراً آن شخص را اِخراج از جمع اهل بهاء نمايند و اَبداً بهانه‌ای از او قبول ننمايند، چه بسيار كه باطل محض به صورت خِير درآيد تا اِلقای شبهات كند».[3]
مطالعه احوال کسانی که از بهائیت روی‌گردان شدند، به طرز شگفت‌آوری از نبود آزادی عقیده و تفکر در فرقه‌ی بهائی حکایت می‌کند.[4] مشاهده کردیم که بین تعلیم آزادی اندیشه در انتخاب دین و رفتار خشن با بهائیان مستبصر، چه تناقض آشکاری وجود دارد. مبلّغان بهائی، صرفاً با طرح شعارهای فریبنده و عوام‌فریب، سعی در جلب نظر و تبلیغ فرقه‌ی باطل خویش را دارند، شعارهایی که حتی خود به آن پایبند نیستند.

پی‌نوشت:

[1]. شبکه آئین بهائی، برنامه بازتاب، کارشناسان: بهروز ثابت و قاسم بیات.
[2]. گنجینه‌ی حدود و احکام، عبدالحمید اشراق خاوری، ص 450.
[3]. عباس افندی، الواح وصايا، ص ۲۶.
[4]. علاقه‌مندان؛ به کتاب: سایه شوم، اثر خانم مهناز رئوفی، منتشر از سوی مؤسسه‌ی کیهان مراجعه فرمایند.