پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ یکی از حربه‌های دشمن برای جدایی مردم از روحانیت اصیل شیعه و دوری از مکتب اهل بیت (صلوات الله علیهم اجمعین) ایجاد روحیه‌ی ملی گرایی افراطی است. استکبار جهانی برای تضعیف روحانیت، از عِرق ملی‌گراییِ مردم استفاده کرده و چنین وانمود می‌کند که پیروی از مکتب پیامبر اکرم و اهل بیت اطهار (صلوات الله علیهم اجمعین) نوعی بیگانه‌پرستی است، که با روحیه‌ی ملی-ایرانی سازگار ندارد. از این‌رو با تخریب چهره پیامبر اکرم و ائمه اطهار در صدد احیای تفکر ملی‌گرایی است.
امروزه در شبکه‌های ماهواره‌ای و اجتماعی، به‌شدت بر این نکته اصرار می‌کنند، که ما ملت ایران با آن همه فرهنگ و تمدن نباید از عرب‌ها پیروی کنیم. ما ایرانی هستیم و از نظر تمدن و فرهنگ در درجه بالایی قرار داریم. از همین‌رو روحانیت را نیز مورد سرزنش قرار می‌دهند، که چرا تبلیغ اعراب را می‌کنید، مگر شما به قدر و مقام و ارزش فرهنگ تمدن ایرانی پی نبرده‌اید؟! چرا شما روحانیون لباس اعراب را می‌پوشید و سخن اعراب را ترویج می‌دهید!
ملی‌گرایان به‌جای قدر و ارزش نهادن به مکتب نورانی انسانی پیامبر اکرم و اهل بیت (صلوات الله علیهم اجمعین)، به شخصیت‌های مطرح و بزرگ ایرانی افتخار می‌کنند. آنان به‌جای تفاخر به امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) و امام حسین (علیه السلام) و...، به حافظ، سعدی، مولانا، خیام، ابن سیناء، خواجه نصیرالدین طوسی، ملاصدرا، سهروردی و ... افتخار می‌کنند.
این عده‌ی بعضاً گمراه و اکثراً خائن، غافل از آنند که همه بزرگان ایرانی، عالم دینی، روحانی، مسلمان و پیرو مکتب پیامبر و اهل بیت بوده‌اند. فقط به‌عنوان مثال، حافظ از آن جهت، نام حافظ را برای خود برگزید، که قرآن را به چهارده روایت از حفظ می‌خواند. ابن‌سیناء با آن همه عظمت علمی، چنان نسبت به مقام پیامبر اکرم متواضع است که در بحث معاد جسمانی می‌گوید: هر چند من نمی‌توانم معاد جسمانی را با ادله عقلی ثابت کنم، ولی چون صادق مصدق (پیامبر اکرم) خبر داده است و من به او اعتقاد دارم، قبول می‌کنم.[1] و همین‌طور خواجه نصیر، ملاصدرا و دیگران، تمام عمر خویش را وقف احیای مکتب توحیدی کرده و مکتب اهل بیت را ترویج کردند.
ملی گرایان با تفکر میهن‌پرستی در راستای منافع دشمن، قدم برداشته و خواستار ایجاد تنش و اختلاف بین اقوام و مسلمین هستند. امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) در این‌باره می‌فرماید: «آن چیزی که آن‌ها اصرار دارند، این است که ما با هم مجتمع نشویم، ما با هم برادر نباشیم، مسلمان‌ها در هر کجا که هستند، با اشکال مختلفه (باشند)، یک شکل آن ملی‌گرایی، آن می‌گوید ملت فارس، آن می‌گوید ملت عرب، آن می‌گوید ملت ترک، این ملی‌گرایی که به این معنا است که هر کشوری، هر زبانی، بخواهد مقابل کشور دیگر و زبان دیگر بایستد، این امری است که اساس دعوت پیامبران را به‌هم می‌زند».[2]
امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) گسترش ملی‌گرایی و قوم‌پرستی را ابزاری در دست استعمار، برای چپاول مخازن کشورهای مسلمان می‌داند: «این تبلیغات که این عرب است، آن ترک است و یا فارس یا کرد، تبلیغاتی است که اجانب برای چپاول مخازنی که در این ممالک است، رواج می‌دهند، که مسلمانان را از هم جدا کنند».[3]
ایشان در سخنرانی دیگری، ملی‌گرایی را موجب تفرقه امت اسلام می‌داند. «ملی گرایی اساس بدبختی مسلمین است برای این است که این ملی‌گرایی، ملت ایران را در مقابل سایر ملت‌های مسلمین قرار می‌دهد ...؛ این‌ها نقشه‌هایی است که مستعمرین کشیده‌اند که مسلمین با هم مجتمع نباشند».[4]
امام خمینی (رضوان الله تعالی علیه) ملیت را در صورتی می‌پذیرد، که در سایه تعالیم اسلام باشد؛ بر همین اساس، ایشان دفاع از میهن را از واجبات می‌دانست و همواره بر حفظ و یک‌پارچگی آن تأکید می‌فرمود: «ما ملت را و فداکاری در راه میهن را در سایه اسلام می‌پذیریم. ما ملیت را در سایه تعالیم اسلام، قبول داریم و ملت، ملت ایران است، برای ملت ایران هم، همه‌جور فداکاری می‌کنیم، اما در سایه اسلام، نه این‌که همه‌اش ملیت و همه‌اش گبریت. ملیت، حدودش حدود اسلام است، و اسلام هم تأیید می‌کند او را، ممالک اسلامی را باید حفظ کرد، دفاع از ممالک اسلامی جزء واجبات است، لکن نه این‌که ما اسلامش را کنار بگذاریم و بنشینیم فریاد ملیت بزنیم و (پان ایرانیسم).»[5]
در عصر حاضر یکی از حربه‌های مهم استعمار، استفاده ابزاری از میهن‌پرستی و وطن‌پرستی است؛ تا از این راه ایجاد تفرقه کرده و امت اسلامی را از یکدیگر جدا نماید و راه چپاول ذخایر ممالک اسلامی را برای خود هموار کند و راه مقاومت و ایستادگی در برابر استکبار را سست نماید. سخنانی چون: «نه غزه، نه لبنان، جانم فدای ایران»؛ «چرا ملت ایران باید از سوریه و عراق حمایت کند، در صورتی‌که خودمان بیشتر به آن نیاز داریم.»؛ «چرا ما ملت ایران باید از اعراب حمایت کنیم و در این راه کشته بدهیم» و ... در راستای ملی‌گرایی است، که دشمنان اسلام طراحی کرده‌اند، و چه‌بسا مردم جاهل نیز این سخنان را تکرار می‌کنند. این در حالی است که این گروه به اصطلاح وطن پرست، هیچ‌گاه حاضر به جان‌فشانی در راه وطن خویش نبوده‌اند، چنان‌چه در جریان جنگ تحمیلی، هیچ‌کدام از میهن‌پرستان و ملی‌گرایان، به جنگ نرفتند، بلکه به دنبال شهوت‌رانی و منافع مادی خویش بودند. فقط کسانی از میهن حمایت کردند، که مسلمان واقعی بودند و به‌خاطر اسلام از میهن حمایت کردند. مسلمانان میهن‌پرستی که با سر بند یا حسین و یا زهرا به جبهه رفته، و جان پاکشان را تقدیم انقلاب و میهن و اسلام کردند.

پی‌نوشت:

[1]. ابن سینا، شیخ الرئیس، الإلهیات من کتاب الشفاء، تعلیقات علامه حسن زاده آملی، دفتر تبلیغات،قم،1376ش، ص460.
[2]. امام خمینی، صحیفه امام، موسسه تنظیم و نشر آثار امام خمینی، تهران، ج15، ص471، سخنرانی در جمع اقشار مردم به مناسبت هفته وحدت 20/10/60.
[3]. همان، ج 5، ص 187، مصاحبه، 16/9/57.
[4]. همان، ج13، ص88، سخنرانی در جمع اعضای کنگره آزادی قدس 18/5/59.
[5]. همان، ج10، ص 123-124، سخنرانی در جمع هیئت فاطمیون،4/7/58.

نویسنده: مجتبی محیطی