پایگاه جامع فرق ادیان و مذاهب_ بی تردید آنگونه که وجود هدایتگران راستین در زندگی انسان، (انسانی که در سپردن راه پر پیچ و خم زندگی ناتوان است و درمانده و سقوطش در پرتگاه‌های هلاکت و نابودی، بدون وجود راهنما ضروری و حتمی است) بسیار لازم ومفید می‌باشد. همچنین وجود فریب کارانی که با قصد تخریب عقاید حقه، خود را درلباس به ظاهر حقیقی جا می‌زنند، که بسیار خطرناک و گمراه کننده هستند.
کذّابانی که با معرفی نمودن خویش، به عنوان راهنما و رهبر حقیقی،  انحراف مسیر واقعی هدایت و گمراهی وضلالت انسان‌ها را در پیش می‌گیرند. تا بدین ترتیب آنها را از شاهراه روشن هدایت به پس کوچه‌های تاریک ضلالت بکشانند. لذا، امام عصر ( عج الله) بلافاصله آگاهی‌های لازم را در زمینه پایان گرفتن دوران نیابت خاصه و شروع غیبت کبری به آخرین نایب خویش می‌دهند، از فرازهای مهم توقیع امام عصر (عج الله)، خطاب به جناب (علی بن محمد سیمری)، مساله ی خبردادن از ظهور مدعیان دروغین است.
باید گفت: مدعیان دروغین دو گروه هستند، که یک گروه مدعی ملاقات با امام زمان (عج الله) هستند و یک گروه هم مدعی مهدویت و یا افراد نزدیک به ظهور مانند سید حسنی و سید یمانی و یا سید خراساني (در واقع شخصیت‌های مقارن ظهور) می‌باشند.
در  برخورد با کسانی که خودشان را یمانی و سید حسنی و یا سید خراسانی معرفی می‌کرده و یا خود را امام مهدی (عجّل الله تعالي فرجه) می‌دانند، با کمی دقت و تأمل می‌توان از نشانه هائی که در روایات آمده به راحتی تشخیص داد که دروغ می گویند. چرا که در روایات ما آمده که سید خراسانی و سید یمانی و یا سید حسنی همزمان با سفیانی قیام می‌کنند و وقتی که سفیانی قیام نکرده معنی ندارد که ما حرف آنها را بپذیریم. از طرفی سفیانی هم شاخصه‌ی بسیار مهمی است که قابل بدلسازی نیست. مثلاً در روایات آمده که سفیانی در مدت 6 ماه 4 کشور سوریه، اردن، لبنان، (و فلسطین) را که در قدیم معروف به شامات بودند را به تصرف خود در بیاورد.
در خصوص کسانی هم که مدعی خود امام مهدی (عج)  هستند، باید دقت کرد که ايشان موقعی ظهور می‌کند که علائم حتمی ظهور اتفاق بیفتد. علائم حتمی ظهور هم 5 مورد است، که شامل خروج سفیانی، خروج یمانی، ندای آسمانی که در شب بیست و سوم ماه مبارک رمضان اتفاق خواهد افتاد، کشته شدن جوان بی گناهی (نفس زکیه) در مسجد الحرام است و علامت پنجم هم خسف بیداء (فرورفتگی در سرزمین بیداء در منطقه‌ای بین مکه و مدینه است.)
بنابراین وقتی این نشانه‌ها که قابل جعل و بدلسازی نیستند، محقق نشده باشند، اگر کسی ادعا کند من امام مهدی (عج) هستم معلوم است که دروغ می‌گوید.
مدعیان قسمت دوم مدعانی هستند که خودشان را منتسب به حضرت می‌داند. مثلاً می گویند ما با امام زمان (عج) ارتباط داریم و با ایشان ملاقات کرده و ایشان را می‌بینیم. یکی از دلائل مهم رد چنین ادعائی توقیع و نامه امام زمان (عج) به «علی بن محمد سمری» نائب چهارم حضرت است که می‌فرماید: «... و سیأتی الی شیعتی من یدعی المشاهدة، الا فمن ادعی المشاهده قبل خروج السفیانی و الصیحة فهو کذاب مفتر...، و به زودی کسانی نزد شیعیان من آیند و ادّعای مشاهده کنند، بدانید هر که پیش از خروج سفیانی و صیحه آسمانی ادّعای رؤیت و مشاهده کند دروغگوی مفتری است.»[1] منظور از مشاهده هم ادعای مشاهده ارتباطی است. یعنی کسانی بگوید من رابط بین شما و امام هستم. بنابراین حضرت فرموده است که من در دوران غیبت هیچ واسطه‌ای ندارم و اساساً فرق بین غیبت صغری و کبری به نبود واسطه هست. طبق این حدیث هر کسی ادعای واسطه گری کند قطعاً دروغ و کذب می‌گوید. البته اگر یک نفر بگوید من یکبار تحت شرایطی حضرت را ملاقات کردم، باید برای آن اقامه دلیل بکند (شاید بتوان پذیرفت) اما اگر کسی بگوید من ارتباط منظم و متعدد دارم، این را با توجه به روایات دوران غیبت و توقیع «علی بن محمد ثمری» می گوئیم دروغ می‌گوید.
یک موقع ممکن است کسی یکبار در یک حادثه‌ای غیر ارادی ملاقاتی برايش رخ ميدهد. علمائي هم که نقل کردند همين را گفته اند. هيچ کدام هم ادعا نکرده اند که من ارتباط منظم مثلا هفتگي يا ماهانه داشته ام. اينکه کسي بگويد من يکبار در يک حادثه اي ديدم اين يک نکته است؛ و يک موقع هم کسي ادعا مي کند که ارتباط منظم دارم مثلاً هر پنجشنبه يا هر بار توسل بکنم مي توانم ببينم، اين را هيچ کدام از علما ادعا نکرده اند. حتي کساني هم که مي گويند يکبار ديده ام با توجه به اينکه اصل اوليه در دوران غيبت نديدن است، آنها هم بايد براي ادعاي خود يک دليل محکمه پسندی ارائه کنند.
 در کتاب کافي از امام صادق (علیه السلام) نقل شده است: «لابدّ لصاحب هذا الامر من غيبة و لابدّ له فى غيبته من عزلة و نعم المنزل طيبةٌ و ما بثلاثين من وحشة، صاحب اين امر ناگزير از غيبت است و به ناچار در زمان غيبتش گوشه‌گيرى و كناره گزينى اختيار كند. و چه خوب منزلى است مدينه و در آن برای سى نفر هيچ هراس و وحشتى نيست.»[2]
این سی نفر هميشه با حضرت هستند. اعوان و انصار حضرت هستند. اینها ابدال هستند که هميشه با حضرت هستند. آنها 24 ساعته در خدمت حضرت هستند. حضرت که در بيابان‌ها و دور از مردم زندگي ميکند آنها کارهاي حضرت را انجام ميدهند و اگر حضرت ماموريت داشته باشد آنها را ميفرستد. آنها اصلاً بحثشان با ملاقات جداست. آنها خدام و کارگزاران حضرت هستند که هميشه و در همه حال با حضرت هستند.
در نتیجه باید گفت در عصر حاضر باید با تسلط نسبی به آموزه‌های دینی و اعتقادی از جمله آموزه های مهدویت، از گزند و انحرافات مدعیان دروغین که متاسفانه به کرّات خود را نشان می‌دهند  در امان بود.

پی‌نوشت:
[1]. این روایت را می توانید در کتب ذیل ببینید: الاحتجاج شیخ طوسی، ج 2، ص .478؛ کمال الدین شیخ صدوق، ح 2، ص 516، حدیث .44؛ الغیبة شیخ طوسی، ص 395، حدیث .365؛ بحارالانوار علامه مجلسی، ج 51، ص 360، حدیث 7 و ج 2، ص 151، حدیث 1، و ج 53، ص 318.
[2]. علامه مجلسی، بحار الانوار، ج ٥٢، ب ٢٣، ح ٦، ص ١٥٣.