رابطه این آیه با حدیث شریف کساء بسیار بارز و آشکار است و به همین وجه، جمع کثیری از محدثین و مفسرین اهل‌سنت در کتب خود آن را ذکر کردند و نتوانستند آن را مکتوم بدارند. و مهم‌تر این‌که این ارتباط بین حدیث کسا و آیه تطهیر به صراحت در برخی از صحاح سته آمده است.
1) مسلم در کتابش از عائشه نقل می‌کند که: «خَرَجَ النبی صلى الله عليه و سلم غَداةً وَعليهِ مَرَط مَرحل مِن شِعر أسوَد. فَجاءَ الحَسن بن علي فأدخَلَه ثُمَّ جاءَ الحُسَين فدَخَل مَعَه ثُمَّ جاءَت فاطِمَة فأدخَلَها ثُمَّ جاءَ على فأدخَلَه ثُمَّ قال (إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهركم تطهيرا.)[1] پیامبراکرم در هنگام صبح در حالی‌که پارچه‌ای سیاه با او بود از خانه خارج شد. پس حسن بن علی آمد و بر او داخل شد و سپس حسین آمد و او هم داخل پارچه شد. پس از آن دو فاطمه آمد و بر آن‌ها داخل شد و در آخر علی آمد و بر پارچه سیاه داخل شد؛ آن‌گاه پیامبر فرمود: إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويطهركم تطهيرا».
این روایت در بسیاری از کتب معتبر دیگر از اهل‌سنت نیز نقل شده است[2]
2) ترمذی در کتاب سنن خود به نقل از عمر بن ابی‌سلمه می‌گوید: «لما نزلت هذه الآية على النبي صلى الله عليه وسلم (إنما يريد الله ليذهب عنكم الرجس أهل البيت ويظهركم تطهيرا) في بيت أم سلمة فدعا فاطمة وحسنا وحسينا فجللهم بكساء وعلى خلف ظهره فجلله بكساء ثم قال: اللهم هؤلاء أهل بيتي فأذهب عنهم الرجس وطهرهم تطهيرا. قالت أم سلمة: وأنا معهم يا نبي الله، قال أنت على مكانك وأنت على خير.[3] زمانی که آیه تطهیر بر پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در خانه ام سلمه نازل شد، پیامبر اکرم، فاطمه، حسن و حسین را به سوی خویش خواند و با عبایی آن‌ها را پوشاند و حضرت علی را هم  که در پشت سر آن‌ها بود نیز با همان کسا پوشاند و سپس فرمود: خدایا اینان اهل بیت من هستند، پس پلیدی و رجس را از آن‌ها دور کن و با آن پاکی که در نظر توست، آنان را پاک گردان. ام‌سلمه گفت: که آیا من با آنان هستم؟ حضرت فرمود: خیر تو در جایگاه خود هستی و تو بر خیر و نیکی هستی.»
3) حاکم نیشابوری در کتابش به ارتباط بین آیه تطهیر و حدیث شریف کسا اشاره کرده است. او از ابن‌عباس روایتی را نقل کرده است که گفته است: «و اخذ رسول الله ثوبه، فوضعه علی علی و فاطمه و حسن و حسین و قال انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس و یطهرکم تطهیراً.[4] رسول خدا لباسش را گرفته و بر روی علی و فاطمه و حسن و حسین انداخته و فرمود: همانا خداوند اراده کرده است که از شما اهل بیت پلیدی و رجس را دور نماید و شما را پاک گرداند.»
حال سخن این‌جاست که با وجود این‌که اهل‎‌سنت در کتب معتبر خود به طهارت اهل‌بیت (علیهم السلام) اقرار دارند، چرا برخی عصمت حضرات معصومین را نمی‌پذیرند و عصمت را زیر سوال می‌برند. چرا با وجود کلام  فخررازی مبنی بر این‌که: «روایت کساء بین اهل تفسیر و حدیث به اتفاق صحیح است.»[5] ولی باز برخی بر این روایت اشکال می‌گیرند و آن را دلیلی بر فضیلت اهل‌بیت (علیهم السلام) نمی‌دانند؟
مگر فخررازی از بزرگ‌ترین دانشمندان اهل‌سنت نیست؟ مگر کلام و سخن او برای اهل‌سنت معتبر نیست؟
اگر معتبر نیست پس بسیاری از سخنانی که او در فضیلت خلفاء گفته است را باید نادیده گرفت و کنار گذاشت. آیا اهل‌سنت به این کار راضی می‌شوند؟

پی‌نوشت:

[1]. صحيح مسلم، مسلم النيسابوری، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج7، ص 130، باب فضائل اهل بیت النبی. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[2]. سنن ابی داود، ابی داود سجستانی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج4، ص44
شواهد التنزیل، حاکم حسکانی، موسسة علمیه للمطبوعات، ایران: ج2، ص32
تفسیر جامع البیان عن تفسیر آی القرآن، محمد بن جریر طبری، دارالمعارف، مصر: ج5، ص22
تفسیرالکبیر، فخررازی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج8، ص85
[3]. سنن الترمذی، محمد ترمذی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج4، ص204، باب82، ح2966
[4]. المستدرک علی الصحیحین، حاکم نیشابوری، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج3، ص147. جهت مشاهده تصویر کتاب کلیک کنید.
[5]. «واعلم هذه الروایة کالمتفق علی صحتها بین اهل التفسیر و الحدیث.» تفسیرالکبیر، فخررازی، دارالکتب العلمیة، بیروت: ج8، ص85

نویسنده: محمد یاسر بیانی