پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از توجیهاتی که فرقه ی منحرف ذهبیه برای نام فرقه ی خود قائل شده اند، این است که، چون ایشان، اتصال و سند خویش را به امام هشتم ثامن الحجج علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثنا می رساند و حضرت رضا علیه السلام قائل حدیث معروف سلسله الذهب هستند، لذا این فرقه به نام ذهبیه معروف شده است![1] توضیح و تبیین این توجیه در کتاب فرقه ی ذهبیه آمده است.[2]

توجیه سست ایشان در این باره قابل قبول نیست، زیرا جدای از مضحک بودن این توجیه، اسلام عزیز بر مسئله ی خرقه و اتصال سند آن صحه نگذاشته و این از بدعت های متصوفه است. بنا بر این نمی توان استدلالی را قبول نمود که پایه ی آن باطل و نادرست است.

ذهبیان توجیه دیگری نیز در این رابطه نقل کرده اند که بی پایه بودن آن کمتر از توجیه قبل نیست! ایشان می گویند، مامون عباسی از باب ارادتی که به امام رضا علیه السلام داشت از ایشان تقاضا کرد کتابی در شریعت احکام نبوی بنویسند و حضرت علیه السلام دو کتاب فقه الرضا و طب الرضا را نوشتند. پس از آن مامون دستور داد که آن دو را با آب طلا نسخه برداری کردند... و به همین سبب سلسله ی ذهبیه هم که به امام رضا علیه السلام متصل می شود، به برکت این جریان ذهبیه نامیده شده است.

اولاً که در جواب این توجیه اشکال قبلی هم مطرح است؛ که بحث اتصال سلسله و خرقه پوشی در اسلام منتفی است و ثانیاً با این توجیه، ذهبیه باید به چند سوال جواب دهد!

سوال اول اینکه: بنابر نقل ایشان، درخواست بین درخواست مامون عباسی که دشمن خاندان وحی است، از امام هشتم علیه السلام و فرقه ی منحرف ذهبیه چه ارتباطی است؟

و سوال دوم اینکه: باتوجه به نام رئیس سلسله که سید عبدالله برزش آبادی است، بین نوشتن این کتاب ها با آب طلا و عنوان سلسله ی عبداللهیه چه ارتباطی می توان  پیدا نمود؟

درباره ی وجه تسمیه ی این فرقه آن چه قابل توجه و ملاحظه است، اظهارات دکتر اسدالله خاوری، وابسته به فرقه ی عبداللهیه ذهبیه ی اغتشاشیه است. وی می نویسد: از تاریخ وضع کلمه ی ذهبیه و همچنین از عَلَمیّت آن برای این سلسله هیچ سنخ اطلاعی نداریم.[3]

با این حال، شمس الدین لاهیجی مولف کتاب مفاتیح الاعجاز فی شرح گلشن راز در آنجا می‌نویسد: (چون سخن به مرکز دایره وجود که کامل وهادی زمانه‌است و سلسله او منجر شد، ذکر سلسله الذهب نمودن که چون زر سرخ از همه غشها پاک است و این فقیر حقیر به محض هدایت الهی دست اعتصام در او زده، به اعلا مراتب کمال که لایق استعداد خود بود رسیده‌است مناسب نمود تا تذکره اولیا باشد).[4]

منبع:

1- ذهبیه تصوف علمی- آثار ادبی 1/ 100
2- فرقه ی ذهبیه/ سیدعلی رضا علوی طباطبایی ص 25 تا 32
3- فرقه ی ذهبیه/ سیدعلی رضا علوی طباطبایی ص 32
4- لاهیجی، محمد/ مفاتیح الاعجازفی شرح گلشن راز/ با مقدمه کیوان سمیعی/ چاپ پنجم انتشارات سعدی ۱۳۷۱