پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ معمولا وقتی صحبت از حادثه درون یک خیابان می‌شود، ناخودآگاه ذهن انسان به سمت حوادث راهنمایی و دانندگی می‌رود که در آن برخورد دو خودرو یا موتورسیکلت با یکدیگر و یا با عابران پیاده اتفاق افتاده و منجر به حادثه گردیده است. اما حادثه خیابان 204 به گونه‌ای‌ رقم خورد که نه وسیله نقلیه‌ای وجود داشت و نه موتور سیکلتی و نه وسیله دیگر، اما با این وجود یکی از بالاترین آمارهای تلفات خیابانی را رقم زد!
خیابان 204، واقع در کشور عربستان، حومه شهر مکه و در «سرزمین منا» قرار دارد که فقط و فقط در طول سال، کمتر از نیمی از هفته مورد استفاده و تردد قرار می‌گیرد. آری هر سال در موسم حج تمتع و پس از انجام اعمال عمره تمتع، وقوف در صحرای عرفات و بیتوته شبانه در مشعرالحرام، از آغاز صبح روز دهم ذی‌الحجه الحرام، این خیابان پذیرای انبوه جمعیت میلیونی حجاجی قرار می‌گیرد که برای ادای تکلیف «رمی جمرات» به سمت آن محل عزیمت می‌کنند. البته از آن‌جایی که این مراسم هرساله به صورت کاملا یکسان و بدون تغییر برگزار می‌شود و از قبل مسئولین برگزاری موسم حج کاملا از آن باخبر هستند، بنابراین تدارکات لازم را برای نظم هرچه باشکوه‌تر آن انجام می‌دهند. اما گویی امسال خبری از آن دانش و تدابیر مدیریتی و فزونی امکانات نبود.
حاجیان پس از ورود به سرزمین منا برای مدت کوتاهی (به اندازه یک استراحت کوتاه و خوردن صبحانه) به درون چادرهایی رفتند که قرار بود اقامت سه روزه‌شان را در آن‌جا بگذرانند. پس از آن با راهنمایی مدیران کاروان‌ها عازم محل رمی جمرات شدند. این‌جاست که طبق بیان قبلی و کنترل این جمعیت میلیونی، هر گروه از حاجیان می‌بایست از مسیر تعیین شده توسط عوامل برگزارکننده، به سمت رمی جمرات بروند. این نظم تا به این‌جا استمرار داشت که حاجیان کشور ایران اسلامی را به خیابان 204 هدایت نمود.
از این‌جا به بعد و با وجود انسداد راه  و بسته شدن دیگر راه‌های انحرافی  که برای مواقع ازدحام ایجاد شده بود، گویی این سیل جمعیت در یک خیابان بن‌بست محبوس گشته و از طرف دیگر نیز از ورود جمعیت به این خیابان جلوگیری به عمل نمی‌آمد تا جایی که آنقدر جمعیت در این خیابان متراکم گشت که حتی جای نفس کشیدن را نیز برای حاجیان در احرام باقی نگذاشت. این‌جا بود که آن حادثه هولناک در خیابان 204 اتفاق افتاد. شاهدان عینی که توانسته بودند خود را از آن مهلکه نجات دهند بیان داشتند که: «فشار جمعیت متراکم و گرمای 47 درجه‌ای آن منطقه آرام آرام تاب و توان را از حاجیان گرفت و ایشان یکی پس از دیگری بر روی زمین می‌افتادند و حاجیان دیگر نیز بر روی آن‌ها قرار می‌گرفتند تا جایی که ارتفاع انسان‌های به روی هم انباشته شده به حدود یک متر می‌رسید.[1]
آری دیگر خبری از نظم و امکانات و غیره نبود؛ نیروهای پلیس بودند اما در نقش تماشاچی! دوربین‌های مدار بسته تصاویر را ضبط و ارسال می‌کردند اما خبری از مخابره آن برای نیروهای امدادی نبود! وسایل ارتباطی مانند بیسیم و غیره بودند امّا استفاده‌ای از آن‌ها نمی‌شد! هلی‌کوپترها بر فراز آسمان می‌چرخیدند، امّا انگار وظیفه امدادرسانی خود را فراموش کرده بودند! این واقعه حدود 4 الی 5 ساعت به طول انجامید تا هنگامی که انبوهی از اجساد به روی هم انباشته شد و مجروحین زیادی توان خود را از دست دادند. آن وقت ماشین‌های آمبولانس برای حمل اجساد در منطقه حضور یافتند و باز هم به گفته همان حاجیانی که نمی‌شود کلامی را که تعداد کثیری از آنان به شکل واحد بیان می‌کردند را نادرست دانست (و آن این‌که ایشان می‌گفتند مسئولینی که برای حمل اجساد آمده بودند بدون توجه به وضعیت افراد که بعضی هنوز رمق در بدن داشتند همه را با هم از بین رفته فرض نموده و سوار کانتینرهای حمل اجساد نمودند) این سهل‌انگاری به وقوع پیوست.[2]
حال سؤال این‌جاست که نکند این بی‌نظمی‌ها هم خود دارای نظم بوده باشند؟! به این ترتیب که از یک طرف خیابان مسدود گردد و از سوی دیگر جمعیت به آن تزریق گردد؛ عوامل مربوط به مدیریت و ساماندهی جمعیت فقط تماشاچی میدان باشند؛ کسانی که دوربین‌های مدار بسته را کنترل می‌کردند، اطلاع‌رسانی حادثه را پس از تعلل چندساعته مخابره نمایند؛ نیروهای امدادی و امکانات در منطقه حاضر نباشند و ... و به نظر شما آیا همه این حوادث می‌تواند طبیعی باشد و آیا احتمال آن نمی‌رود که وهابیت در آن نقش داشته باشد؟

پی‌نوشت:
[1]. سیمای جمهوری اسلامی، اخبار سراسری، گزارش از حاجیان در فرودگاه، 15/7/1394
[2]. همان