پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ عربستان سعودی، یکی از ملت‌های مسلمانی که غنی‌ترین معادن نفت و گاز را دارد، اما مردمان آن از فقیرترین مسلمانان جهان بشمار می‌روند که در سرزمین وحی اسلامی زندگی می‌کنند، سرزمینی که اکثریت مردم آن شاهد فجیع‌ترین مقررات ضد اسلامی و ضد حقوق بشری هستند، چرا که آزادی دین و عقیده در عربستان در بدترین وضعیت خود قرار دارد.[1] و به خاطر همین امر این کشور یکی از بدترین کشورها در زمینه عدم رعایت حقوق بشر و آزادی‌های فردی در جهان به شمار می‌آید، تجاوز به حقوق زنان و قلع و قمع و سرکوب اقلیت‌های دینی و قومی خصوصاً شیعیان این کشور و همچنین عدم توجه به آزادی‌های اجتماعی و جلوگیری از آزادی بیان و قلم از دیگر موارد نقض حقوق بشر در این کشور به شمار می‌آید.
در این سرزمین علاوه بر مسلمانان سنی مذهب که اکثریت مردم این کشور را تشکیل می‌دهند، مذاهب دیگر هم زندگی می‌کنند که از جمله این مذاهب، شیعیان هستند، که وهابیون آنان را شیعه رافضی یا صفوی می‌دانند، که در این کشور پهناور زندگی می‌کنند. بر اساس آخرین آمارهای رسمی، شیعیان حدود 10 تا 15 درصد از جمعیت 24، 25 میلیونی این کشور را تشکیل می دهند. در گزارشی از وزارت خارجه آمریکا که از عملکرد دولت عربستان انتقاد کرده بود آمده است: که حکومت عربستان سعودی با قلع و قمع و سرکوب آزادی‌های دینی در این کشور یکی از بدترین کشورها در زمینه آزادی اندیشه و بیان شمرده می‌شود.[2] خصوصاً در رابطه با مذهب تشیع که آنها را از شهروندان درجه 2 یا 3 این کشور قلمداد می‌کنند، بطوری که شیعیان در این کشور از اقلیت‌های مذهبی به حساب می‌آیند که حتی از ابتدایی‌ترین حقوق شهروندی خود محروم هستند، چه برسد به این که بخواهند اعتراض کنند، و این در حالی است که کمیته دفاع از حقوق بشر در شبه جزیره عربستان تشکیل هیئتی برای تبیین تبعیض نژادی در این کشور و تجاوزهای رژیم سعودی علیه شهروندان شیعی را خواستار شده است. چرا که شیعیان عربستان اجازه هیچ‌گونه فعالیت اعم از مسائل سیاسی و دینی و اجتماعی و... را هم ندارند و از حقوق خود محروم هستند، بنابر گزارش حاصله از عربستان سعودی شیعیان نمی‌توانند آزادانه نماز خود را در مساجد برگزار کنند، در سال جاری نیز همانند سال‌های گذشته مقامات رژیم عربستان سعودی طی مدت کوتاهی تعداد 11 مسجد متعلق به شیعیان را پلمپ و مسدود کردند، و این در حالی است که طبق کنوانسیون (1997م) این قانون مورد پذیرش این رژیم در کمیته دفاع از حقوق بشر سازمان ملل متحد قرار گرفت، اما عملاً به آن صحه گذاشته نشد.
در گزارشی دیگر از کتاب - از کجا تا به کجا - آمده است که وضعیت کنونی عربستان بصورتی است که حاکمان این کشور به مردم خود هرگز اجازه دادن رای و تعیین سرنوشت خود را نمی‌دهند و با وجود تمام فشارهای بین‌المللی خصوصاً اعمال شده توسط آمریکا بر کشورهای خلیج فارس، این کشور از آنجا که هیچ انتخاباتی را برگزار نمی‌کند موفق شده است از زیر بار این فشارها خارج شود، و تنها انتخاباتی که مردم عربستان در آن مشارکت دارند، انتخابات شهرداری‌ها بوده که آن هم بصورت صوری و نمایشی می باشد، چرا که دو سوم کاندیدها را خود دولت به صورت گزینشی و سفارشی انتخاب می‌کند و افرادی هم که بر مسند اداری و حکومتی قرار می‌گیرند با تمام وجود تلاش می‌کنند از این فرصت برای خود کمال استفاده را ببرند و تا می‌توانند به چپاول و غارت بیت‌ المال که از پول نفت و گاز بدست می‌آید برای خود وضعیت بهتری رقم بزنند.[3]
آنچه در این کشور مشهود است این است که احزاب معارض و افراد معترض در عربستان هرگز نمی‌توانند آزادانه به فعالیت‌های سیاسی و اجتماعی بپردازند، و نمی‌توانند عقائد و نظرات خود را آزادانه بیان نمایند، چرا که هرگونه اعتراض منجر به زندان‌های طولانی مدت، همراه با شکنجه و... می‌باشد، بطوری که زندانیان در این کشور ملقب به فراموش شدگان در بند اسارت معروف می‌شوند و الآن هم در زندان‌های آنان تعداد زیادی افراد بی‌گناه موجود هستند که بعضاً چندین سال بدون اینکه جرمشان ثابت شود گرفتارند.[4]
دکتر محمد فهد القحطانی که رئیس جمعیت حقوق مدنی و سیاسی عربستان سعودی است معتقد است که متاسفانه عربستان سعودی نمونه‌ای برای نقض حقوق بشر در جهان شده است و بسیاری در جهان در زمینه نقض حقوق بشر از این کشور سخن می‌گویند، البته شایان ذکر است که تاکنون هیچ یک از مردم عربستان نتوانسته‌اند جایگاه حقوقی خود را در این کشور به دست آورند و حتی وکلا و افراد صاحب نفوذ هم در میان خاندان درجه یک آل‌سعود از تهدیدهای این رژیم که در مسند حکومت هستند در امان نیستند تا بتوانند به حداقل حقوق شهروندی خود دست پیدا کنند.[5]
لذا سازمان عفو بین‌الملل در یکی از گزارش‌های خود در ارتباط با وضعیت زندانیان عربستان تاکید کرد: بسیاری از زندانیان عربستانی سیاسی نبوده و تنها به جرم آزادی بیان و حضور در برنامه‌های اعتراضی بازداشت شده‌ا‌ند و به زندان‌های طولانی مدت محکوم شده‌اند، که شیخ نمر باقر النمر عالم برجسته شیعی از جمله آنهاست که معترض به وضع حاکم موجود در این کشور بوده است.[6] همچنین شخص دیگری بنام احمد الرابح فعال حقوق بشر عربستانی و رئیس مرکز حقوق بشر - الشرق - می‌گوید: حکومت سعودی حکومتی نژادپرستانه همانند رژیم‌های نژاد پرست آفریقائی است، او در ارتباط با بازداشت و محاکمه شیخ نمر باقر النمر عالم شیعی این کشور می‌گوید: این محاکمه کاملاً غیر قانونی است که دولت سعودی به آن دست زده است. و این سخن فعال مدافع حقوق بشر عربستانی حاکی از آن است که عربستان سعودی حکومتی غیر اسلامی و ظالم است که به هیچ قانون و اخلاقی متعهد و پای‌بند نیست. و از طرف دیگر فقط به خواسته‌های شخصی خود و کسانی که منتسب به خاندان آل سعود هستند فکر می‌کنند، بدون اینکه به فکر مردم خود باشند به دنبال ریاست، چند صباحی را به خود مشغول می‌شوند، تا نوبت به دیگری برسد. وهابیان بی عقل و خشک مغزی که هیچ‌گاه مسلمان نبوده و بویی از آیین اسلام نبرده و اسلام حقیقی را نمی‌دانند، و برای هوا و هوس دنیایی خود چنگ به دامن یهود و استکبار جهانی می‌شوند.  

پی‌نوشت:
[1]. فارس نیوز، «عربستان سعودی ناقض‌ترین کشور حقوق بشر در عربستان».
[2]. فارس نیوز، «نقض حقوق بشر در عربستان در سال 2011».
[3]. از کجا تا به کجا، ناصرالسعید، موسسه فراهانی، (1367ش)، تصحیح محمد بهشتی، ص91.
[4]. خاندان سعودی را بشناسیم، ناصرالسعید، موسسه انتشاراتی فراهانی، ترجمه ابومیثم وحید، ص57.
[5]. سایت خبری وطن، به نقل از صدای شیعه.«حقوق بشر به شیوه غربی».
[6]. سایت خبری فارس نیوز.«رئیس مرکز حقوق بشر-الشرق- عربستان».