پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می‌دانست که معاویه در زمانی نه چندان دور بر سرنوشت مسلمانان حاکم می‌شود، از این رو در مناسبت‌های مختلف مسلمانان را از او بر حذر می‌داشت و آنها را تشویق و ترغیب به مبارزه با او فرا می‌خواند، چرا که سیاهکاری‌های معاویه در زمان حضور پیامبر اکرم و بعد از رحلت او از دید تیزبین پیامبر الهی پوشیده نبود، لذا اگر در کتب تاریخی تتبعی داشته باشیم سخنان پیامبر را نسبت به او خواهیم دید که چگونه پیامبر او را به مسلمانان معرفی می‌کرد و او را رسوا و مفتضح می‌نمود، لذا برای روشن شدن این مطالب به چند نمونه تاریخی از کتب علمای اهل‌سنت که او را خال المؤمنین می‌دانند متذکر می‌شویم.
مثلاً پیامبر فرمودند: «وقتی معاویه را دیدید که بر منبر من خطبه می‌خواند،‌ گردنش را بزنید.»[1] بعد ابوسعید خدری می‌گوید: «این سخن را از پیامبر شنیدیم، اما ما این کار را نکردیم لذا رستگار نشدیم.»
و یا در حدیثی دیگر آمده است که: «در جنگ تبوک پیامبر، معاویه و عمروعاص را دید که در حال گفتگو راه می‌رفتند، لذا رو به اصحاب خود کرد و فرمود: هر گاه این دو نفر در کنار هم را مشاهده کردید، از هم جدایشان کنید، زیرا این دو هرگز برای خیر و صلاح گرد هم نمی‌آیند.»[2] البته این روایت بالا به گونه‌ای دیگر هم نقل شده است که پیامبر دست به دعا برداشت و عرضه داشت: «بارالها این دو در فتنه‌اند و در آتش پرتابشان کن.»[3] و یا در کتاب تذکرة الخواص وارد شده است که روزی ابوسفیان بر مرکبی سوار بود و دو پسرش یزید و معاویه همراه او بودند، یکی افسار اسب به دست داشت و دیگری آن را می‌راند، وقتی پیامبر این حالت را مشاهده کرد فرمود: «خدایا لعنت خود را بر سوارش و راننده آن و جلودار این مرکب نازل فرما و آنها را از رحمت خویش دور بدار.»[4] (لعن الله القائد و السائق و الراکب ...)
و یا در جایی دیگر از پیامبر روایت شده که فرمودند: «‌خدایا او را لعنت کن و او را سیر مکن مگر با خاک.»[5] ظاهرا این حدیث در موردی بود که پیامبر سه مرتبه به دنبال او فرستاد، اما او در هر بار مشغول خوردن طعام بود و فرستاده پیامبر را بی اعتنایی کرد، لذا پیامبر در حق او اینطور سخن فرمودند. و یا در کتاب مسند احمد بن حنبل روایت شده که: «پیامبر اکرم در سفری شنیدند که دو نفر غنا می‌خوانند و به یکدیگر پاسخ می‌دهند، فرمود: ببینید این دو نفر کیستند؟ عرض کردند: معاویه و عمرو بن عاص هستند یا رسول الله، حضرت دو دست خود را بلند نمود و عرضه داشت، خدایا این دو را به آتش عذاب خود گرفتار کن.»[6] و یا در کتاب تاریخ طبری دارد که پیامبر فرمود: «از این جاده مردی ظاهر می‌شود که به غیر از سنت می‌میرد، که در این هنگام معاویه پیدا شد.»[7]

پی‌نوشت:

[1]. تاریخ الامم والملوک، طبری، مؤسسه اعلمی، بیروت، چاپ دوم (1409 هـ ق) ج 11 ص 357.
[2]. العقد الفرید، ابن عبد ربه، دار احیاء التراث العربی، بیروت (1989 م) ج 4 ص 345.
[3]. وقعه صفین، نضر بن مزاحم، مؤسسه العربیه الحدیثیه، مصر (1382 هـ ق) ص 246.
[4]. تذکرة الخواص، ابن جوزی، موسسه اهل البیت، بغداد (1991 م) ص 115.
[5]. مسند احمد، احمد بن حنبل، ج 4 ص 421، دارالفکر و بیروت، الطبعة الاولی،‌(1424 هـ 2003 م)
[6]. عقد الفرید، ابن عبد ربه، دار احیاء التراث العربی، بیروت ج 4 ص 342.
[7]. تاریخ طبری، ابن طبری، ج 11 ص 357، دار الفکر، بیروت (1423 هـ 2002 م)، الطبعة الثانیة.