پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ بهداشت یکی از اساسی‌ترین نیاز بشریت است که هر شخصی با هر ایده و تفکری که باشد نیازمند مراعات آن می‌باشد تا در زندگی خود با آرامش و آسایش بیشتر و دور از آلودگی‌ها و بیماری‌ها زندگی کند، خداوند متعال در دستورات خود به پیامبران خویش همگان را به این نیاز آگاه نموده است اما آنچه این مقوله را برجسته تر نموده و دین الهی را از دیگر اندیشه‌ها متمایز ساخته، توجه به سلامت و بهداشت روح و روان در کنار سلامت جسم است و در واقع در اندیشه دینی آنچه اصل است بهداشت و سلامت روح از آلودگی‌های گناه می‌باشد و در کنار آن به بهداشت جسم نیز اهمیت داده شده است چرا که اگر روح آلوده باشد جسم را نیز به آلودگی خواهد کشاند.

این دستور در اندیشه‌های دینی با عنوان‌های متفاوتی آمده است به طوری که در یهودیت در چند مورد بایستی مکلف غسل نماید از جمله در هنگام محتلم شدن. بعد از همبستری با همسر. پس از دوران قاعدگی. پس از وضع حمل. پس از خوردن گوشت ناپاک، بعد از تماس با مرده یا قبر. تماس با فرد مبتلا به پیسی و...[1]. غسل تعمید یکی از دستورات الهی برای یهود و مسیحیان است و چنانچه از قاموس کتاب مقدس استفاده می‌شود این غسل برای توبه کردن بوده یعنی افرادی که از گناه پشیمان می‌شدند با غسل توبه با خود عهد و پیمان می‌بستند که دیگر دور گناه نرفته و خداوند متعال را با انجام دادن واجبات الهی از خود راضی نگه دارند و حضرت یحیی نیز مردم را با این غسل کردن به سوی توبه و بازگشت از گناه تبلیغ می‌نمود.[2] غسل تعمید در مسیحیت امروزی بر اثر انحرافاتی که در اندیشه‌های مسیحیت رخ داده این عمل الهی نیز از بدعت‌ها و انحراف مصون نمانده و هر یک از کلیساها و مکاتب مسیحی آن را به گونه ای مختلف از دیگری انجام می‌دهند که عبارت از:
- تعمید دهنده از تعمید کننده می‌پرسد از کلیسا و خداوند چه می‌خواهی؟ او جواب می‌دهد: «ایمان را به قصد زندگی جاودان». (با توجه به اینکه بچه‌ها نیز غسل تعمید داده می‌شوند اگر تعمید کننده بچه باشد، بایستی پدر و مادر این جواب را به کشیش بدهند).
- کشیش ارواح خبیثه را از او بیرون می‌کند و نشان صلیب را بر او ترسیم می‌کند و دست‌ها را بر او می‌نهد.
- اندکی نمک که در اندیشه مسیحیان امروزی نمادی از حکمت است در زیر زبانش می‌گذارد و سپس او را به کلیسا می‌برد و می‌گوید به معبد خدای درآی تا در زندگی جاودان با مسیح سهیم گردی.
- گوش‌ها و سوراخ‌های بینی او را لمس کرده و می‌گوید: «باز شو.»
- با روغن تدهین می‌کند (مقداری روغن بر بدنش می‌مالد).
- شهادت سه بخش تثلیث را به زبان می‌آورد (پدر، پسر و روح القدس).
- کشیش آبی بر سر او می‌ریزد و می‌گوید: «به نام پدر، پسر و روح القدس تو را تعمید می‌دهم.»
- نام او را تغییر داده و نامی جدید بر او می‌گذارد.
- لباس سفید به او می‌پوشاند.[3]

البته این مراسم اختلافاتی در کلیساها دارد که از آن جمله برخی کلیساها با ریختن آب بر سر شخص او را تعمید می‌دهند. برخی می‌گویند باید زیر آب رفته و دوباره بیرون بیاید. برخی شخص را به آب‌های طبیعی مانند نهرها و دریاچه‌ها می‌برند. برخی از پروتستان‌ها به جای «من تو را به نام پدر، پسر و روح القدس» تعمید می‌دهم، می گویند: «من تو را به نام عیسی تعمید می‌دهم».[4] عده ای می‌گویند باید سه بار در آب فرو رود. برخی می گویند باید بالغ باشد و تعمید بچه جایز نیست ولی عده ای می گویند بچه هم باید غسل تعمید داده شود و مواردی دیگر...[5]

با نگاهی به این اختلاف‌ها می‌توان نتیجه گرفت که غسل تعمیدی که امروزه مسیحیان دارند از مسیر اصلی خود منحرف گشته و به جای عبادت و توبه فقط یک مراسم خشک و با اختلاف فراوان شده است و با این گونه مراسم‌ها هیچ اثری برای تعمید شونده نخواهد گذاشت، چنانچه خود مسیحی‌ها نیز گاهی به این امر اعتراف می‌کنند. در قاموس کتاب آمده است که غسل تعمید یکی از قواعد دینیه است که قبل از مسیح نیز معروف بوده و علامت طهارت از نجاسات و ناپاکی‌ها و آلودگی‌های معصیت است. پس از غسل تعمید کننده از خداوند متعال طلب آمرزش گناه نموده و نفس خود را وقف خدمت و اطاعت خداوند می‌نماید و لکن باید دانست که خود غسل تعمید فی حد ذاته سبب پاکی از گناه نمی‌شود چنانچه از واقعه کرنیلیوس و حکایت شمعون ساحر می‌توان نتیجه گرفت که با اینکه غسل تعمید داده بودند و روح القدس در آن‌ها داخل شده بود ولی باز به سمت گناه می‌رفتند.[6]

پی نوشت:

[1]. دنیز ماسون، قرآن و کتاب مقدس درون مایه‌های مشترک، ترجمه فاطمه سادات تهامی، تهران، انتشارات دفتر پژوهش و نشر سهروردی، چاپ اول، 1385، ج2، ص607.
[2]. مستر هاکس، قاموس کتاب مقدس، تهران، انتشارات اساطیر، چاپ اول، 1377ش، ص358.
[3]. قرآن و کتاب مقدس درون مایه‌های مشترک، همان، ص319.
[4]. میشل، توماس، کلام مسیحی، ترجمه توفیقی، حسین، قم، مرکز مطالعات و تحقیقات ادیان و مذاهب، چاپ اول، 1377، ص93.
[5]. قاموس کتاب مقدس، همان، ص357.
[6]. همان.
منبع: نرم افزار پاسخ، مرکز مطالعات و پاسخگویی به شبهات