صدای کوبه به گوش رسید و رایحه خوش نبی خدا خانه را پر کرد. شادی و شعف در چهره پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) خودنمایی می‌کرد.
امیرالمؤمنین ( علیه السّلام ) که خوشحالی پسر عمویش را دید، پرسید: یا رسول الله! چرا امروز خوشحالید؟
پیامبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمودند: محبوب من! نور چشم من! آمده‌ام تا به تو بشارت دهم که جبرئیل بر من فرود آمد و گفت: خدای سبحان بر تو سلام می‌رساند و می‌گوید برو به علی بشارت بده که شیعیان علی چه مطیع و چه معصیت کار اهل بهشتند. علی به سجده افتاد و دستان خود را به طرف آسمان بلند کرد و فرمود: همه‌ی عالمیان شاهد باشند که من نصف عباداتم را به شیعیانم هدیه کردم. و حضرت زهرا از طرف دیگری آمدند و فرمودند: خدایا تو گواه باش، من هم نصف حسناتم را به شیعیانم هدیه نمودم. لحظه‌ای بعد امام حسن ( علیه السّلام ) سمت جدش آمد و فرمود: خدایا تو گواه باش، من هم نصف حسناتم را به شیعیانم هدیه نمودم.

و بعد از برادر، میوه دل رسول خدا، امام حسین ( علیه السّلام ) آمد و فرمود: خدایا تو گواه باش، من هم نصف حسناتم را به شیعیانم هدیه نمودم. پیامبر اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) نیز فرمودند: شما اهل‌بیت من که از من کریم‌تر نیستید، پس خدایا تو شاهد باش من هم نصف حسناتم را به شیعیان دادم.

جبرئیل نازل شد و فرمود: خداوند سبحان گفته است شما اهل‌بیت از من کریم‌تر نیستید؛ حتما حتما شیعیان شما را بخشیدم و شیعیان علی و دوستانشان اگر گناهانی به اندازۀ کف دریا و برگ درختان داشته باشند، آنها را می‌بخشم. [1] این چنین روایاتی باعث شده کسانی که شیعه را منکر هستند، به مقام ایشان اعتراف کنند.

اجازه بدهید از زبان برادران اهل‌سنت دربارۀ مقام علی ( علیه السّلام ) و شیعیان ایشان در قیامت صحبت کنیم که اقرار اغیار به این نکات خیلی شیرین‌تر و با اهمیت‌تر است و ما شیعیان را هم در مذهب خودمان قوی‌تر می‌کند.

حافظ ابونعیم اصفهانی احمد بن عبدالله که از اجله علمای عظام و محدثین فخام و محدثین کرام اهل‌سنت می‌باشد، در کتاب معتبرش حلیه الاولیاء روایت می‌کند به اسناد خودش از ابن عباس که:

چون آیه 7 و 8 سوره بینه نازل گردید،

« إنّ الّذین ءامنوا و عملوا الصالحات أولئک هم خیر البریّۀ * جزاؤهم عند ربّهم جنّات عدن تجری من تحتها الأنهار خلدین فیها أبدا رّضی الله عنهم و رضوا عنه ذالک لمن خشی ربّه ».

رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله و سلم ) خطاب کرد به علی ابن ابیطالب و فرمود: یا علی هو انت و شیعتک تاتی انت و شیعتک یوم القیامه راضین مرضین. [2] یا علی مراد از خیر البریة در آیه تویی و شیعیان تو. روز قیامت تو و شیعیان تو می‌آیید، در حالتی که خداوند از شما هم از خداوند راضی و خشنود باشید.

و جلال الدین سیوطی که از مفاخر علمای اهل‌سنت است، در تفسیر خود درّالمنثور فی کتاب الله بالمأثور از خلکان و ایشان از جابر بن عبدالله انصاری نقل می‌نماید: در خدمت رسول اکرم بودیم، علی ( علیه السّلام ) وارد شد. پیغمبر ( صلی الله علیه و آله و سلم ) فرمودند:
« و الذی نفسی بیده ان هذا و شیعته لهم الفائزون یوم القیامه فنزل « إنّ الّذین ءامنوا و عملو الصّالحات أولئک هم خیر البریّه ». [3]

این روایت با اسناد مختلف و مضامین مشابه و از لسان افراد گوناگون غیر شیعه، قطره‌ای از اقیانوس است، و کاملا جایگاه ایشان را در قیامت محرز می‌کند.

ما نیز اگر قصد داریم در قیامت جزء شیعیان علی ( علیه السّلام ) و فائزون و ناجی باشیم، باید ببینیم اهل‌بیت از ما چه می‌خواهند. یکی از چیزهایی که اهل‌بیت از ما می‌خواهند، همین هدایتگری ایتام آل محمد می‌باشد تا جایی که در روایت از امام حسن عسکری آمده که ابا عبدالله الحسین ( علیه السّلام ) می‌فرماید:

« من کفل لنا یتیما قطعته عنّا محبّتنا حتّی أرشده و هداه قال الله عزّوجلّ أیها العبد الکریم المواسی لأخیه أنا أولی بالکرم منک اجعلوا له یا ملائکتی فی الجنان بعدد کلّ حرف علّمه ألف قصر و ضمّوا إلیها ما یلیق بها من سائر النّعیم ». [4]

کسی که کفالت کند برای ما یتیمی را که محبت ما از او قطع گردیده تا اینکه او را ارشاد و هدایت کند، خداوند عزوجل می‌گوید: ای بنده کریم ما که خیر خواهی کردی برای برادرت، من به کرامت از تو اولی‌تر هستم. ملائکه من! برای او در بهشت به عدد هر حرفی که به او یاد داده هزار هزار قصر قرار بدهید و ضمیمه کنید به آن هر آنچه که از نعمت‌ها ملحق می‌گردد.

پی‌نوشت:

[1]. منتخب التواریخ، ص 802.
[2]. درالمنثور، ج 6، ص379.
[3]. مناقب خوارزمی، ص 317.
[4]. بحار الانوار، ج 2، ص 4.