پاسخ به ایرانpl ::::::: سلام و احترام. ممنونم که دیدگاهی را فرستادید. اما بررسی و پاسخ: در شاهنامه آمده که فريدون، کاوه و یارانش را از دور دید كه آن پوست را بر نيزه كرده ‏اند (چو آن پوست بر نيزه بر ديد كِى) پس آن را به فال نیک گرفت (به نيكى يكى اختر افگند پى‏) توجه داشته باشید که این عبارت "اختر افکند پِی" به معنی فال نیک گرفتن است. نه به معنی وجود ستاره در درفش کاویانی. پس فریدون، این چرمِ ساده (درفش کاویانی) را با ديبا (حریر) رومى و طلا و گوهرهاى فراوانِ سرخ و زرد و بنفش آراسته کرد (بياراست آن را بديباى روم، ز گوهر بر و پيكر از زرّ بوم‏، بزد بر سر خويش چون گرد ماه، يكى فال فرّخ پى افكند شاه‏، فرو هشت از و سرخ و زرد و بنفش، همى خواندش كاويانى درفش‏) و آن را درفش كاويانى نام نهاد. از آن پس هر كسی به شاهى مى‏‌رسيد بر آن چرم بى‏ ارزش آهنگران، گوهرهاى نويى مى ‏آويخت: (از آن پس هر آن كس كه بگرفت گاه، بشاهى بسر بر نهادى كلاه‏، بر ان بى‌‏بها چرم آهنگران، بر آويختى نو به نو گوهران‏). اين درفش را نام ديگر، اختر كاويان شد از آن روى كه همچون خورشيدى در دل شب تيره، دلهاى مردمان‏ را به فروغ اميد روشن مى‏‌ساخت (باز هم اینجا به این معنی نیست که وسط درفش، ستاره وجود داشته. بلکه چون پر از طلا و جواهرات بوده و از سویی نماد امیدواری بوده بهش اختر کاویان هم گفتند. در جای دیگر شاهنامه هم آمده که درفش کاویانی، رنگ‌های سُرخ و زرد و کبود و بنفش داشته.