ادامه پاسخ به حسین: در شماره 6 گفتید که حضرت دانیال در دربار هخامنشی دارای ارج و قرب بوده. طبق کدوم سند؟ میتونید بگید طبق کدوم سند؟ اتفاقا در تورات اومده که دانیال در دربار پادشاه بابل دارای ارج و قرب بوده (دانیال، 1 : 6). در ادامه به آیه «وَلَن یَجْعَلَ اللّهُ لِلْكَافِرِينَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ سَبِيلاً» استناد کردید که معنی اش این است: «و خداوند هرگز کافران را بر مؤمنان تسلّطی نداده است.» این آیه تشریعی است. نه تکوینی. یعنی معنی اش این نیست که خداوند؛ هیچ کافری را بر مسلمان مسلط نمیکند. بلکه معنی اش این است که هیچ مسلمانی حق ندارد تسلط کافران را بپذیرد. مثلا وقتی معلم به دانش آموزان میگوید: «هیچ کی حرف نمیزنه!» معنی اش این نیست که همه ساکت هستند. بلکه معنی اش تشریعی است یعنی هیچ کی حرف نزنه! این که گفتم معنی آیه تکوینی نیست به این خاطر که میبینیم بارها مسلمانان تحت تسلط کافران قرار گرفتند یعنی امر خداوند را نادیده گرفته تحت تسلط کفار قرار گرفتند. الان هم مسلمانان میانمار تحت تسلط کفار بودایی هستند. تمام مفسران شیعه و سنی، آیه را تشریعی معنی کردند. درباره شماره 7، خب این که گفتید چه ردّیه‌ای بر بت پرستی کوروش هست؟ ضمنا چطور کوروش و هخامنشیان قدرت داشتند به سرزمینهای دیگه حمله کنند و حاکمیت خودشون رو به زور به دیگران تحمیل کنند. ولی قدرت نداشتند دیگران رو از بت پرستی نهی کنند و یکتاپرستی رو به اونها یاد بدن؟ چرا قدرت داشتند. اما یا خودشون بت پرست و مشرک بودند یا اینکه خواستند مردم رو در جهل نگه دارند. در شماره 8، اینکه کوروش بیت المقدس را به چه منظوری آباد کرد جای بحث داره. از روی اعتقاد؟ یا از روی سیاست؟ از روی صداقت؟ یا از روی حیله و فریب؟ اگر کوروش واقعاً مؤمن یکتاپرست بود پس چرا بتکده ها را آباد کرد؟ این نشون میده اون رفتارش در بازسازی بیت المقدس (اگر این کار رو کرده باشد) از روی سیاست و یک ترفند فریبکارانه به یک منظور غیر صادقانه بود.)