تخت جمشید قبل از آنکه بوی فرهنگ و تمدن بدهد، بوی شلاق و حرف زور می‌دهد. تخت جمشید، هنر پنجه‌ی معماران بابِلی و آشوری و عیلامی است (که این‌ها هم تبار عرب‌ها بودند) و بیشتر این معماران و هنرمندان، در جنگ‌ها به بردگی گرفته شده بودند و توسط شاهان زورگوی هخامنشی مجبور به کار می‌شدند. (ماریا بروسیوس، ایران باستان، ترجمه ع.عبدی، نشرماهی، تهران، 1392، ص 106، سرپرسى سايكس، تاريخ ايران‏، ترجمه: سيد محمد تقى فخر داعى گيلانى‏، تهران: انتشارات افسون‏، 1380، ج‏1، ص 238، حسن پیرنیا، تاریخ ایران از مادها تا انقراض ساسانیان، ص 122)