عزيزم مثل اينكه شما دوست داريد خودتون رو گول بزنيد. بر عكس نظر بی اساس شما، دانشمندان عرصه تاريخ معتقدن كه اهل كتاب از جمله زرتشتیها در قلمرو حكومت های اسلامی اكثر مواقع در آرامش بودن و اون فشارها و اذيت‌كردنها فقط گاهی اوقات رخ ميداد (يعنی استثناء بود). برای مثال به حرفهای دكتر زرينكوب در كتاب كارنامه اسلام نوجه كنيد: «كارنامه اسلام، يک فصل درخشان تاريخ انسانى است. نه فقط از جهتِ ‏توفيقى كه مسلمين در ايجاد يک فرهنگ تازه‌ی جهانى يافته‌‏اند، بلكه نيز به سبب فتوحاتى كه آن‌ها را موفق كرد به ايجاد يک دنياى تازه، وراى شرق‏ و غرب: قلمرو اسلام كه در واقع نه شرق بود، نه غرب. فتح اسلامى البته با جنگ حاصل شد، اما نشر اسلام در بين مردم ‏كشورهاى فتح شده، به زور جنگ نبود. خاصه در جاهایى كه مردم، از نظر اسلام، اهل كتاب بودند يا در رديف آن - يهود، نصارا، مجوس و صابئين. در واقع، اين اهل كتاب به هيچ وجه‏ مجبور به قبول اسلام نمى‌‏شدند چنانكه يهود بى‏‌شک در قلمرو اسلام ‏راحت‌تر و مرفه‌‏تر بودند تا در قلمرو نصارا. به علاوه، نصاراى شرق نيز -نسطوريان، يعقوبيان و جز آن‌ها- در قلمرو اسلام بيشتر از روم آسايش‏ داشتند چنانكه مجوس هم جزيه‏‌اى كه به اسلاميان مى‌‏پرداختند به مراتب سبک‌تر و راحت‌تر از ماليات سرانه‏‌اى بود كه پيش از آن به حكومت ‏خويش -ساسانيان- مى‌‏دادند... عامه‌ی مسلمانان گاه ‏تحريك مى‌‏شدند و به آزار آن‌ها (زرتشتيان) دست مى‌‏گشادند، اما اين احوال به ندرت اتفاق مى‌‏افتاد و بى‏‌دوام بود، چنانكه روي هم‌رفته اهل كتاب در قلمرو اسلام در صلح و آرامش به سر مى‌‏بردند» [عبدالحسین زرینکوب، کارنامه اسلام، تهران: انتشارات امیرکبیر، 1391. ص 11-12]