جمشید کیانی گفت که سنت ازدواج با محارم یک سنت ابراهیمی بوده !!!!!!! عجب از این همه وقاحت و نادانی ! این رو بخونید: (سنت ابراهيمی‌ بر خلاف ازدواج با محارم) اسناد فراوانی وجود دارد که نشان می‌دهد همخوابگی با محارم، به ویژه در سه حالت "مادر-پسري" و "برادر-خواهري" و "پدر-دختري" در شریعت زرتشتی کاملاً مرسوم بوده است. باستانگرایان ابتدای امر، به انکار این موضوع می‌پردازند، لیکن هنگامی که اسناد متعدد به آنان ارائه می‌شود، می‌کوشند تا دیگران را نیز در این امر شریک جرم، نشان دهند. برای مثال وقتی به آنان گفته می‌شود که «همخوابگی با محارم» در آیین زرتشتی وجود داشته است (و با ورود اسلام به ایران، این رسم به مرور از بین رفت)، در پاسخ می‌گویند: «در تورات آمده که در سیره ابراهیم نیز ازدواج با محارم وجود داشت و ابراهیم، با خواهر خود -ساره- ازدواج کرد!» در پاسخ می‌گوییم: در تورات چه بسیار اتهاماتی به پیامبران نسبت داده شده است، که برای ما هیچ حجیّت و سندیّتی ندارد. و اصولاً کتاب تورات (و مخصوصاً سِفر پیدایش که داستان زندگی حضرت ابراهیم در آن آمده است)، از حیث دینی، حجت نیست، و از جهت باستان‌شناسی نیز تاریخ نگارش و هویت نویسندگان آن به درستی روشن نیست. در همان سِفر پیدایش (اگر آن را ملاک قرار دهیم)، باز هم می‌بینیم که ساره خواهر ناتنیِ حضرت ابراهیم نامیده شده است که از طرف مادر از یکدیگر جدا هستند. [2] از سویی، در تورات می‌خوانیم که خدا بر موسی (علیه السلام) وحی کرد که ازدواج با محارم (مادربزرگ، مادر، خواهر، دختر، خاله، عمه و...) حرام است. [3] در تعالیم اسلامی آمده است که ابراهیم (علیه السلام) و همسرش ساره، پسرخاله-دخترخاله بودند (نه برادر و خواهر). در حدیث صحیح از امام صادق آمده است: «إِنَّ إِبْرَاهِیمَ تَزَوَّجَ سَارَةَ ابْنَةَ لَاحِجٍ وَ هِیَ ابْنَةُ خَالَتِهِ. [4] ابراهیم با ساره دخترِ لاحج ازدواج کرد، و ساره دخترخاله‌اش بود.» حاصل اینکه، اولاً بنا بر روایات صحیح تاریخی، ابراهیم و ساره، پسرخاله و دخترخاله بودند، نه برادر و خواهر! ثانیاً اگر فرض را بر این بگیریم که برادر و خواهر بوده باشند، باز هم می‌بینیم که در شریعت یهود که حداقل 13 قرن پیش از میلاد قدمت دارد، ازدواج با محارم نسخ شده است. لیکن در آیین زرتشتی، به استناد منابعی چون دینکرد، روایات آذرفرنبغ، روایت امید اشه وهیشتان و دیگر منابع، تا قرن 10 میلادی همچنان ازدواج با محارم وجود داشت. در حالیکه 23 قرن (حدود 2300 سال) پیش از آن، در ادیان ابراهیمی، ازدواج با محارم ممنوع شده بود. پی‌نوشت: [1]. بنگرید به «دینکرد و مشروعیت ازدواج با محارم در آیین زرتشت»، «ازدوا‌ج‌های برادر-خواهری در آیین زرتشتی»، «ازدواج‌های پدر-دختری در آیین زرتشتی»، «ازدواج‌های مادر-پسری در آیین زرتشتی» ... [2]. تورات، سِفر پيدايش، باب 20، آيه 11-12 ... ... [3]. تورات، سفر لاويان، باب 18، آيه 1-21 ... [4]. شيخ كلينى، الكافي، تهران: دار الكتب الإسلامية، 1365، جلد 8، صفحه 370، حديث 560. ... قطب‌الدين راوندى، قصص الأنبياء، تهران: بنياد پژوهش‏‌هاى آستان قدس رضوى، 1409 ه.ق، ص 106