تشيع پس از آنکه از همه جا مأيوس شدند، به موضوع (قلم و قرطاس) مي چسپند، که حضرت رسول مي خواست علي را خليفه کند عمر رضی الله عنه ملتفت شد و مانع گرديد، جواب اينکه: 1.: از کجا معلوم که مقصود حضرت نوشتن خلافت بود(شما كه علم غيب ندارید، این فقط اللّه است که از غیب خبر دارد"سوره یونس 20، اعراف188،آل عمران 179، انعام،59،50،"). 2.: کجا معلوم که برای علیرضی الله عنه می نویسد. 3.: اگر علی در غدیرخم خلیفه شده دیگر این توهم مورد ندارد، بلکه عکس آن متصور است. 4.: پیامبر ص بعد از این واقعه بهبودی حاصل فرمود و چند مرتبه به مسجد رفت، فقط به خارج کردن مشرکین از جزیرة العرب و دادن صله و جایزه بوفود(آنانی که برای تبلیغ به دیگر مناطق فرستاده می شدند) و ثبات بر اقامه فرایض و احکام دین، و اتباع قرآن توصیه فرمود، و راجع بخلافت اظهاری نفرمود، پس توهم مذکور بی اساس می باشد(چون بعد از بهبودی حتما در جمع اشاره ای به موضوع می فرمود. پیامبر ص که از کسی بغیر از اللّه از گفتن حق ترسی ندارد ). 5.:می گویند: اصولا امتناع از امر پیامبر مخالف با اسلامیت است، خوب به علیرضی الله عنه هم گفت: (دوات و قلم) بیارید که وصیت خود را بنویسم، علیرضی الله عنه امتناع نمود، که در روضة الصفا هم صفحه (270) ذکر شده است. 6.: ضمناً پیامبر ص فرمودند:«كه قلم و دوات بياوريد تا چيزي براي شما بنويسم كه بعد ازمن گمراه نشويد" >گمراه نشوید را یادمان نرود"» و در تمام طريق ها اين مطلب هم هست كه پيامبرص چيزي ننوشت، پس نتيجه اين مي شود كه امت اسلام، اعم از مخالفين و موافقين اين نوشته، بعد از پيامبر ص عموماً گمراه شدند ، چون پیامبرص چیزی ننشوشت پس همه گمراه شدند!!! چون صحت اين روايت الزاماً اين نتيجه را مي دهد و اين نتيجه هم به هيچ وجه صحت ندارد. پس صحت اين روايت در نظر گرفته شود. 7. ابن حجر از قرطبی نقل می کند که در توضیح (ائتونی بکتاب) یعنی وسایل کتابت را برایم بیاورید، ... امر رسول الله ص برای وجوب نیست، بلکه برای ارشاد و راهنمایی به کاری که بهتر است، می باشد لذا پیش خود ناپسند دانستند که رسول الله - صلی الله علیه و سلم- را مأمور به کاری کنند که موجب مشقت است، مخصوصاً در آن هنگام که به شدت نارحت بود . 8. در آن هنگام که رسول الله ص دستور فرمود که برخیزید و از پیش من بروید، معلوم شد، دستورش برای کتابت اختیاری بوده است، چون رسول الله ص چند روز دیگر بعد از این واقعه در قید حیات بودند و هرگز امرش را تکرار نفرمود و آنها را به چیزی دستور نداد که اگر امرش واجب می بود به خاطر اختلاف دیگران در مسئله آن را ترک نمی کرد. چون رسول الله ص هرگز به خاطر مخالفت مخالفان تبلیغ را ترک نفرموده است و اصحاب نیز تا هنگامی که رسول الله ص در مورد مسئله ای تصمیم جدی نگرفته بودند در آن بحث می کردند. اما هر وقت امر رسول الله ص برایشان قطعی می گردید، اطاعت می کردند. به همین سبب این جریان را علماء از جمله موافقات رسول الله ص با عمر رضی الله عنه دانسته اند، چون جنابش با خودداری کردن و امتناع آنها موافقت فرموده است. 9. فرموده عمر رضی الله عنه [حَسبُنَا کِتابُ اللهِ] ناشی از قوة فهم و نظر دقیق وی می باشد، چون او می ترسید که اموری نوشته شود که از انجامش عاجز و به همین خاطر مستحق عقوبت گردند، چون امر رسول الله - صلی الله علیه و سلم- نص قطعی است. و اینکه رسول الله ص، عمر رضی الله عنه را انکار نکرد به تصویب رأی ایشان اشاره دارد و اینکه فرمود:[حَسبُنَا کِتابُ اللهِ] فرموده الله تعالی را به یاد می آورد که فرمود: «مَا فَرَّطْنَا فِی الْکِتَابِ مِنْ شَیْءٍ»[ انعام 38] «ما در این کتاب هیچ چیز را فرو نگذارده ایم.» 10. : امتناع حضرت عمررضی الله عنه به خاطر این است که رسول اللّهرا در حالت شدت و نارحتی و مرگ می دیدو می ترسید منافقان راهی برای ایرادگیری در آنچه می نویسد پیدا کنند و این نوشته را حمل بر آن حالاتی بنمایند که عادتاً چیزهای خلاف عادت در آن حالت روی می دهد و همین امر سبب توقف وی می گردد. 11. در حدیث می آورد که عمر -رضی الله عنه- فرمود:[غَلَبَهُ الْوَجَعُ] (شدت و درد بر او غالب شد). آری او اینگونه فهم کرد که املا کردن آن نوشتار، طولانی خواهد بود و وضع و حال رسول الله رضی الله عنه نیز مناسب نیست. 12. مگر اللّه متعال نمی فرماید : «مَا فَرَّطْنَا فِی الْکِتَابِ مِنْ شَیْءٍ»[ انعام 38] «ما در این کتاب هیچ چیز را فرو نگذارده ایم.» و "وَلَا رَطْبٍ وَلَا يَابِسٍ إِلَّا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ " و هيچ‌چيز تر و يا خشكي نيست كه فرو افتد ، مگر اين كه ( خدا از آن آگاه ، و در علم خدا پيدا است و ) در لوح محفوظ ضبط و ثبت است . ، و 12:53:18 PM یا در وصف قرآن می فرماید: «تِبْیَانًا لِکُلِّ شَیْءٍ»[ نحل 89] «قرآن برای هر چیزی روشنگر امر است.» به همین دلیل عمر -رضی الله عنه- فرمود: (حَسبُنَا کِتابُ الله : کتاب الله برای ما را کفایت می کند(. 13. نکات >> وَمَا كُنْتَ تَتْلُو مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتَابٍ وَلَا تَخُطُّهُ بِيَمِينِكَ إِذًا لَارْتَابَ الْمُبْطِلُونَ‏ (سوره عنکبوت آیه 48) (‏ تو پيش از قرآن ، كتابي نمي‌خواندي ، و با دست راست خود چيزي نمي‌نوشتي كه اگر چنين مي‌شد ( و تو مطالعه‌ي كتب مي‌كردي و چيزي مي‌نوشتي و بالأخره سوادي مي‌داشتي ) باطلگرايان به شكّ و ترديد مي‌افتادند ( و مي‌گفتند : اين قرآن حاصل مطالعه‌ي شخصي و يادداشتهاي فردي تو است ) . <<>> : از آيه سوره عنکبوت48 روشن مي¬شود که رسول خدا ص امي و بيسواد بوده و نميتوانسته خط بنويسد و اگر خط مينوشت ممکن بود کفار بگويند آيات قرآن را از کتب ديگر فرا گرفته و نوشته و مردم را به شک بيندازند، از اين آيه واضح ميشود کذب آن روايتي که نقل کرده¬اند رسول خدا ص در بيماري و حال احتضار خود به اصحابش فرمود : "ايتوني بداوة و قرطاس أکتب لکم"، و عمر مانع شد و گفت: حسبنا کتاب الله! زيرا اگر رسول خدا ص مي نوشت کلام خدا و رسول او نعوذ بالله دروغ ميگرديد. پيرامون اين روايت ، توضيحات کافي را در کتاب "رهنمود سنت در رد اهل بدعت" داده شده. مراجعه شود. ‏14.: بعضی از علما این روایت را صحیح نمی دانند، اگر صحیح باشد موارد مذکور کفایت می کند . اللّه اعلم قرطبی می گوید: اختلاف حاضرین در مجلس رسول الله - صلی الله علیه و سلم- همچون اختلاف کسانی از اصحاب -رضی الله عنهم- می باشد که در جریان غزوه بنی قریظه برایشان پیش آمد چنانکه بعد از غزوه خندق و آشکار شدن خیانت یهود، رسول الله - صلی الله علیه و سلم- تصمیم به نابودی کانون فتنه یعنی یهود بنی قریظه گرفتند به همین دلیل به اصحاب فرمود: «لَا یُصَلِّیَنَّ أَحَدٌ الْعَصْرَ إِلَّا فِی بَنِی قُرَیْظَةَ»[ بخاری] (هیچکس نماز عصر را جز در سرزمین بنی قریظه برگزار ننماید.) اما برخی از اصحاب به خاطر اینکه احتمال دادند نمازشان قضا شود، نماز را ادا نمودند. ولی برخی دیگر متمسک به ظاهر فرموده شده و از انجام نماز عصر خودداری کردند، چون گفتند: امر شده ایم که نماز عصر را در سرزمین بنی قریظه بجا آوریم ولی در این جریان رسول الله - صلی الله علیه و سلم- با هیچکدام از طرفین سختگیری نکرد به دلیل اینکه اجتهادشان در این مورد جایز و هدفشان نیز صالح بود. آری هدف صالح و اجتهاد جایز، علت برای عدم سختگیری در موردشان گردید.