درباره کامنت جناب بشر؛ 8 کلمه ابتدایی و 8 کلمه انتهایی کامنت شما منطقی به نظر می‌رسد. اما این ادعا که ایرانیان در زمان صفویه به زور شمشیر شیعه شده باشند، منطقی نیست. ببینید عموم ایرانیان از همان قرن اول هجری به معنای عام شیعه بودند. معانی عام شیعه یعنی کسانی که محبت علی بن ابیطالب را به طرز ویژه در دل دارند و در اختلاف بین علی بن ابیطالب و معاویه حق را با علی می‌دانند. این معنی عام شیعه است. می‌بینیم که از همان قرن نخست، عموم ایرانیان این گونه بودند. حتی ایرانیانی که ظاهراً سنی بودند (و البته تسنن در ایران، رنگ تصوف داشت) واین سنی های صوفی هم اکثر قریب به اتفاق، سلسله خود را به علی بن ابیطالب رسانده و او را "پیر" خود میدانند. این نوع قسم خوردن در میان ایرانیان اعم از شیعه و سنی از گذشته ها بوده که «به پیر، به پیغمبر قسم». حتی در میان شاعران سنی مذهب از قرن نخست تا امروز، آن قدری که درباره علی بن ابیطالب شعر گفته اند در باره ابوبکر و عمر و عثمان نگفته اند (کم گفته اند). گذشته از این، شیعه به معنی خاص هم در قرن 4 هجری در ایران قدرت سیاسی و حکومتی داشت. آل بویه که شیعه بودند 600 سال قبل از صفویه در ایران حکومت داشتند و اتفاقا به طور غالب پشتوانه مردمی هم داشتند.