سلام اقا احمد گفته بودید:« پس اگر توسل ما به جا بود ما باید نتیجه آن را میدیدیم» اولا باید بگویم که حتی توسل مستقیم به خدا هم بعضی اوقات مستجاب نمیشود،و این عدم استجابت دلیل نمیشود که دعا را رد کنیم.ثانیا: خداوند متعال هر چه حکمتش بر آن تعلّق گیرد انجام می دهد ؛ طبق حکمتش بخواهد روزی می دهد و مطابق حکمتش نخواهد نمی دهد ؛ بخواهد شفا می دهد و نخواهد نمی دهد. لذا اگر کسی بر این باور باشد که اگر من امام یا پیامبری یا هر موجود دیگری را واسطه قرار دادم ، حتماً حاجتم را خواهم گرفت ، خداوند حکیم را بدهکار خود دانسته و برای خدا تعیین تکلیف نموده است. ما بنده ایم و به حکم بندگی مطابق امر خدا کار خود را می کنیم و همواره باید بین خوف و رجا باشیم ؛ یعنی باید بدانیم که خدا ممکن است بدهد یا ندهد. توسّل نیز تنها یک تکلیف و راه است که ما به امر خدا و به اقتضای بندگی انجام می دهیم تا اجر آن را داشته باشیم. امّا چنین نیست که با توسّل حتماً حاجت ظاهری ما نیز برآورده شود ؛ بلکه ، چون خدا طبق حکمتش عمل می کند ، لذا ممکن است توسّل ما نتیجه ی ظاهری بدهد یا ندهد ؛ ولی اجر الهی را یقیناً خواهد داشت. دارو و تلاش و امثال این امور نیز راههایی هستند که ممکن است به نتیجه ی مطلوب ما برسند یا نرسند. آیا هر که تلاش نمود نتیجه می گیرد؟ یا هر که دارو خورد شفا می یابد؟ چه بسیار افراد که تلاش می کنند ولی نتیجه نمی گیرند ؛ مثلاً خوب درس می خواند ولی بیمار شده به جلسه امتحان نمی رسد. چه بسیار افراد که دارو می خورند ولی نه تنها مداوا نمی شوند بلکه بیمارتر نیز می شوند. و ... .