سلام. از اینکه نوشتار را خواندید، اندیشیدید و سپس دیدگاه خود را بیان کردید سپاسگزارم. به نکات خوب و قابل تأملی اشاره کردید. اما در کنار این نکات خوب (که فرمودید) پاسخ‌های بهتری هم وجود دارد: وقتی که مشروعیت توسل با قرآن و سنت اثبات شود، دیگر نمیتوان از حیث درون‌دینی به آن ایرادی گرفت. در ثانی، مثال‌هایی که بیان کردید، نقض پذیر است. لذا نمیتوان از آن نتیجه کلی گرفت. برای مثال در غرب و کشورهای مسیحی هم توسل به عیسای مسیح (علیه السلام) و استمداد از ایشان مرسوم است. یا مثلاً برای بیماران سرطانی اکنون به نظر میرسد که میزان (درصد) مرگ کمتر شده باشد. به هر روی میتوان اینطور پنداشت که اگر توسل به امام رضا (علیه السلام) نباشد، درصد کشته شدگان بیشتر از اینها خواهد بود (همینطور درباره کشته شدگان در تصادف‌ها) که اگر همین توسل نباشد (با توجه به وضعیت جاده‌ها و یا توجه به وضعیت افتضاح رانندگی بسیاری از هموطنان) میزان کشته شدگان بیشتر هم خواهد بود. دولتهای غربی هم برای مردگان و آثار مردگان (تحت عنوان آثار باستانی) هزینه بسیار میکنند. پس هزینه برای بزرگداشت شعائر مذهبی و ملی، منافاتی با امور دیگر ندارد. با سپاس