همچنین رسم در بسیاری از نقاط دنیا این بود که دخترانی که سرراهی رو بودن رو برای تجارت سـ کـ س میفروختن یا حتی اونها رو برای کار میفروختن. اما فقه اسلامی (امام صادق علیه السلام) به صراحت این کار رو ممنوع کردند. سند : وسائل‏ الشيعة ج : 23 ص : 97 باب 62 حدیث 29185 : وَ عَنْهُ عَنِ ابْنِ أَبِي عُمَيْرٍ عَنْ حَمَّادٍ عَنِ الْحَلَبِيِّ عَنْ أَبِي عَبْدِ اللَّهِ ع أَنَّهُ سُئِلَ عَنْ وَلَدِ الزِّنَا أَ يُشْتَرَى أَوْ يُبَاعُ أَوْ يُسْتَخْدَمُ قَالَ نَعَمْ إِلَّا جَارِيَةً لَقِيطَةً فَإِنَّهَا لَا تُشْتَرَى وَ رَوَاهُ الصَّدُوقُ بِإِسْنَادِهِ عَنْ حَمَّادٍ مِثْلَهُ ............... ترجمه : سؤال شد از امام صادق (ع) که آیا میتوان آدم حرومزاده -ای که برده هست- رو خرید و فروش کرد ؟ یا میشود آن استخدام (به کارگیری) کرد؟ فرمودند بله میشود. اما دخترکان -کنیزکان گم شده یا سرراهی هست را نمیشود خرید و فروش کرد. همینطور تأکید کردن که بچه سرراهی رو نمیشه به عنوان بَرده فروخت (وسائل ‏الشيعة ج : 23 ص : 98 حدیث 29186 )