درود بر همه وطن پرستان واقعی و كسانی كه برای اين ممكلت جون دادن. و ننگ بر كورش پرستان مدعيان دروغگوی وطن پرستی كه با دروغ و فريب خودشون رو وطن پرست نشون ميدن. كورش در تاريخ ايران هيچ جايگاهی نداشته و ندارد. استعمارگران در زمان قاجار و پهلوی برای خمار كردن جوونها اومدن كورش رو عَلَم كردن. كه يه هويت جعلی و خرافی و يه چيزی شبيه افيون به خورد جوونها بدن. امثال مهرگان از ته وجود دارن ميسوزن و در اين خماری فرو رفتن و هركی بخاد يه چراغی روشن كنه و دروغ رو افشا كنه كورش پرستها نميتونن تحملش كنن. اين متن رو يكی از دوستان فرستاده به نظرم جالب هست : غرب و پیاده نظام او، بسیاری از ابنیه تاریخی (از قبیل تخت‌جمشید -پارسه- و پاسارگاد و...) را از زیر خاک (؟!) بیرون کشیده و به مردم ایران معرفی کردند و این مسأله هزینه‌های بسیاری برایشان دربرداشت. بزرگترین مکتشفین و مثلاً باستان‌شناسانِ تخت‌جمشید و پاسارگاد، غربی بودند. با اندکی تفکر، این سؤال به ذهن متبادر می‌شود که به راستی، کشورهای غربی که ذره‌ای تحمل پیشرفت ایران را ندارند،‌ چگونه راضی شدند که برای آشتی دادنِ ایرانیان با تاریخ خود (!)، آن همه هزینه مالی و انسانی دهند؟ آیا غرب و دولت‌های غربی، عاشق ما هستند؟! یا از آن تعریف و تمجیدها، به دنبال تخدیر ملت ایران و رسیدن به اهداف استعماری خود هستند؟ آیا مبارزه با اهداف استعماری غرب، و افشای دروغ‌ها، توهمات و خیال‌پردازی‌های باستانگرایان (باستانگرایانی که حقیقتاً برای استعمار خوش‌رقصی می‌کنند)،‌ به معنی وطن‌فروشی است؟!