«پلوت» شاعر رومى، در حدود دو قرن ق. م. در حق ايرانيان گفته است: «در عمل بنده و اسيرند و در قول و حرف آزاد.»
آمين مارسلين مورخ رومى در قرن چهارم ميلادى، در حق ايرانيان چنين داورى مىكند: «... خيلى پرگو و خودستا هستند ... مكار و متكبرند ... بهترين جنگجويان دنيا هستند، ولى در كار جنگ خدعه و مهارتشان بيشتر از شجاعتشان است ... نسبت به غلامان و زيردستان و مردم خردهپا به استبداد رفتار مىكنند و خود را مالك و صاحباختيار جانومال آنها مىدانند. نوكران و گماشتگان حق ندارند در حضور آنها لب به سخن بگشايند. در زمينه عيشونوش و رابطه با زنان، هيچ حد و اندازه نمىشناسند، بزرگانشان عمر خود را به سوارى و جنگ و شكار و عيشونوش و نشستوبرخاست با زنان مىگذرانند ...»
سند: مرتضى راوندى، تاريخ اجتماعى ايران، انتشارات نگاه ، تهران، ۱۳۸۲، تاريخ اجتماعى ايران، ج1، ص 722
saman
1393/06/03 - 11:41
لینک ثابت