پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ والتر هینتس در کتاب «داریوش و ایرانیان» به رَوَند ترجمه خط میخی پارسی اشاره می‌کند. چکیده و عصاره کلام او در این باره از این قرار است: نخستین کسی که خط میخی پارسی باستان را ترجمه کرد، گئورگ فردریش گروتفند (Georg Friedrich Grotefend) آلمانی بود که در سال 1802 میلادی در شهر گوتینگن دست به رمزگشایی خط میخی پارسی زد. گروتفند در زمانی که خط میخی را رمزگشایی کرد، 27 سال سن داشت و در یک دبیرستان، کمک معلم بود. او بدون اینکه توانسته باشد حتی یک حرف میخی را تشخیص دهد، مدعی شد به معنی کل کتیه بیستون دست یافته است! والتر هینتس هم ادعای او را تایید کرده و گفته که گروتفند "واقعاً" به معنی کل نوشته دست یافت، بدون اینکه حتی یک حرف از مطلب را خوانده باشد![1]
رودیگر اشمیت (Rüdiger Schmitt) ایران شناس آلمانی هم اشاره می‌کند که گروتفند دانش ناچیزی نسبت به زبان‌‌های شرقی (از جمله زبان پارسی) داشت و از این جهت آثار متأخر او گمراه کننده است. 
حال باید پرسید که به راستی، جوامع شرقی، مسخره و بازیچه دستگاه‌های شبهِ علمی غربی هستند؟ یک کمک معلم آلمانی که آشنایی با زبان پارسی ندارد، بدون اینکه حتی یک نشانه از خط میخی را بشناسد به معنی کل نوشته دست یافت! آن هم بر اساس حدس و گمان! 

پی‌نوشت:

[1]. والتر هینتس، داریوش و ایرانیان، ترجمه پرویز رجبی، تهران: نشر ماهی، 1392، ص 27-31-33.
[2]. بنگرید به: Rüdiger Schmitt, GROTEFEND GEORG FRIEDRICH, ENCYCLOPÆDIA IRANICA, Last Updated: February 23, 2012, Vol. XI, Fasc. 4, pp. 368-369

اسکن از متن کتاب والتر هینتس: