متن مقاله
در حقیقت وهابیت مذهبی در مقابل مذاهب اربعه است و از نظر اعتقادی و فقهی با اهل سنت تفاوت بسیار زیادی دارد. وهابیت، مذاهب فقهی و اعتقادی اهل سنت را قبول ندارد و آنان را بدعت‌گذار، گمراه و حتی مشرک می‌شمارد.[1] ولی با این اوصاف مشاهده می‌کنیم که در دهه‌های اخیر، وهابیت سعی دارد که خود را همراه اهل سنت نشان دهد و با آنان همراهی کند. اکنون سؤالی که پیش می‌آید این است که علت چیست؟ چرا چنین اتفاقی افتاده است؟
در پاسخ باید گفت: همراهی وهابیت با اهل سنت راهبرد کوتاه مدت آن‌هاست. وهابیت در حقیقت مجبور است که اکنون با اهل سنت همراهی کند، تا با شیعه مبارزه کند، وقتی که شیعه را از میان برداشت، قطعاً نوبت اهل سنت خواهد رسید و وهابیت با دیگر مذاهب فکری اهل سنت به مبارزه برخواهد خواست.
بر تأیید این مطلب، تاریخ وهابیت گواهی می‌دهد. وهابیت از ابتدا که به وجود آمده است، فقط به شیعه حمله نکرده است، تا گمان کنیم که دشمنش فقط شیعه است، بلکه اگر به کتاب‌های تاریخی خود وهابیت مثل تاریخ نجد ابن بشر و تاریخ نجد ابن غنام مراجعه شود، خواهید دید که بیشترین حملات و دشمنی‌های وهابیت با اهل سنت بوده است.
چگونه ممکن است وهابیت با صوفیه اختلاف نداشته باشد! هیچ‌گاه یک وهابی با یک صوفی نمی‌تواند هم‌صدا شود و این در حالی است که بیش از 80 درصد جمعیت اهل سنت صوفی مسلک هستند. توسل به اولیا جزو عقاید اصلی یک صوفی است، در حالی‌که وهابیت با توسل و استغاثه و ... مخالف صد در صد است و این امور را شرک می‌داند.[2]
آیا با چنین وضعیتی می‌توان گفت که وهابیت با اهل سنت همراه است. بنابراین مشخص می‌شود که همراهی ظاهری وهابیت با اهل سنت یک پروژه کوتاه مدت برای از بین بردن شیعه است و در گام بعدی نوبت اهل سنت خواهد رسید. لذا اهل سنت باید هوشیار باشند که در دام وهابیت گرفتار نشوند.[3]

نویسنده: مجتبی محیطی

پی‌نوشت:

[1]. محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ (المتوفى: 1389هـ)، فتاوى ورسائل سماحة الشيخ محمد بن إبراهيم بن عبد اللطيف آل الشيخ، جمع وترتيب وتحقيق: محمد بن عبد الرحمن بن قاسم، الناشر: مطبعة الحكومة بمكة المكرمة،الطبعة: الأولى، 1399ق، ج2، ص184.
[2]. به فتاوای ابن باز و ابن عثیمین، شیوخ بزرگ سلفی در رابطه با مشرک بودن کسانی‌که اهل توسل و استغاثه و شفاعت هستند مراجعه کنید. مراجعه شود به: العثيمين، محمد بن صالح (م 1421)، مجموع فتاوى ورسائل فضيلة الشيخ محمد بن صالح العثيمين، جمع وترتيب: فهد بن ناصر بن إبراهيم السليمان، دار الوطن - دار الثريا، الطبعة الأخيرة، 1413ق، ج 2، ص 159- 160؛ همچنین: بن باز، تحفة الإخوان بأجوبة مهمة تتعلق بأركان الإسلام، طبع وزارة الشؤون الإسلامية و الأوقاف و الدعوة و الإرشاد، عربستان، بی تا، ص37-39
[3]. علیزاده موسوی، سیدمهدی، جریان‌های درون وهابیت، مجله سراج منیر، سال اول، شماره 4، زمستان 1390، ص173.