پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ برنابا شخصی است که نام اصلی او جوزف یا یوسف بود، گرچه در زمره دوازده حواری نبود، اما به درجه رسولی رسید و یکی از دونفری بود که پولس، انجیلِ خود را به وی عرضه داشت. در کتاب مقدس فعلی، 33 مورد نام برنابا ذکر و به‌عنوان مردی صالح از او یادشده است: برنابا مردی بود نیک و پر از روح‌القدس و ایمان [1]. برنابا، انجیلی هم داشته است که این انجیل، همراه با بیش از سیصد انجیل دیگر، در شورای نیقیه غیررسمی دانسته و از بین برده شد. [2]
بزرگان مسیحیت نویسنده این انجیل را مسلمان دانسته‌اند، درحالی‌که در فهرست‌های قدیمی و جدید فارسی و عربی کتابخانه‌های بزرگ جهان و مستشرقین، که نام نادرترین و گمنام‌ترین کتب عربی و فارسی هم در آن‌ها وجود دارد، کمترین اثری از این انجیل، که یکی از دستاویزهای برخی از مسلمانان در برابر مسیحیان بوده است، وجود ندارد. [3] مسلمانان نیز به‌هیچ‌وجه نمی‌توانند انجیل برنابا را قبول کنند؛ زیرا این انجیل مانند اناجیل چهارگانه مسیحیت، شرح‌حال حضرت عیسی (علیه‌السلام) و سخنان او را نگاشته است. این شیوه کتابت با انتظار مسلمانان از انجیل حقیقی که به گفته قرآن مجید به خود حضرت عیسی (علیه‌السلام) داده‌شده؛ و نزول آن مانند قرآن مجید بوده است [4]، منافات دارد. همچنین در بسیاری موارد، درون‌مایه این انجیل مغایرت جدی با آیات قرآن دارد که برخی این موارد را بالغ‌بر 35 مورد شمرده‌اند، مواردی نظیر:
1- «ای پروردگار و خدای توانای غیرتمند، که انتقام می‌کشی در پرستیدن بتان از پسران پدران بت‌پرست تا پشت چهارم»[5]. بنا بر نظر قرآن، هر کس مسئول اعمال خویش است: «که هیچ بر دارنده‌ای بار گناه دیگری را برنمی‌دارد»[6].
2- تمام نسل‌های بشر، ذاتاً گنه‌کار و دروغ‌گویند: «مگر نمی‌دانی که یافت نمی‌شود کسی صالح به‌جز خدای یگانه. ازاین‌رو هر انسانی دروغ‌گو و گناهکار است.»[7] اما بنا بر نص قرآن، انسان، ذاتاً خداجو و بی‌گناه است؛ «پس روی خود را متوجّه آیین خالص پروردگار کن! این فطرتی است که خداوند، انسان‌ها را بر آن آفریده است»[8].
3- پیامبران خدا نسبت به فرزندان و نزدیکان خود در انجیل برنابا، محبت شرک‌آمیز (خفی) و دوگانه داشته‌اند: «ابراهیم، اسماعیل پسر خود کمی بیشتر ازآنچه سزاوار بود، محبت ورزید، ازاین‌رو، خدای ابراهیم را امر نمود که پسر خود را ذبح نماید تا آن محبت مشوِق به گناه را که در دل او بود بکشد و آن امری بود که به‌جا آورده بود، اگر کارد بریده بود. داوود ابشالوم را سخت دوست می‌داشت. ازاین‌رو، خدای راضی شد که پسر بر پدرش برآشفت و به موی خودش آویخته شد و او را یوآب کشت. نزدیک بود که ایوب پاک افراط کند، در محبت پسران هفت‌گانه و دختران سه‌گانه خود. پس او را خداوند به دست شیطان واگذار نمود و تنها در یک روز پسران و ثروت او را نگرفت، بلکه او را نیز به درد سختی گرفتار نمود تا اینکه کرم‌ها مدت هفت سال از بدن او بیرون می‌آمدند. پدر ما یعقوب، پسرش یوسف را بیشتر از پسران دیگرش دوست داشت. ازاین‌رو، قضای خداوند بر فروختن او جاری شد و قرارداد که یعقوب از همان پسران خودفریب داده شود تا باور کرد که جانور دشتی پسر او را پاره کرده و ده سال در نوحه‌گری به سر برد».[9] درحالی‌که در قرآن، پیامبران معصوم‌اند و خوف، رغبت، دشمنی و دوستی‌شان، همه برای خداست و محبت آنان به غیر خدا، فرعی از محبت به خدا و معصومانه است [10].
4- در انجیل برنابا، آمده است که شیطان به‌واسطه مار، وارد بهشت شده است [11]. درحالی‌که در قرآن هیچ اشاره‌ای به مار نشده است. افزون بر این، این انجیل تصریح دارد بر اینکه ابتدا حوا آن میوه ممنوعه را خورد و سپس آدم را به خوردن آن ترغیب نمود و مسئولیت گناه بر عهده حوا بود، حال‌آنکه قرآن مرد و زن را در مورد این گناه به‌طور مساوی مسئول می‌داند و ضمیر تثنیه را به کار می‌برد: پس شیطان هر دو را از آن بلغزانید و ازآنچه در آن بودند، ایشان را به درآورد و فرمودیم: فرود آیید شما دشمن همدیگرید و برای شما در زمین قرارگاه و تا چندی برخورداری خواهد بود».[12]

پی‌نوشت:
[1]. اعمال رسولان: 11: 24
[2]. داود الهامی، دانشنامه جهان اسلام، تهران، بنیاد دایرة‌المعارف اسلامی، 1376، ج 3، مدخل برنابا
[3]. سلیمانی، عبدالرحیم، 1386، اناجیل غیررسمی، هفت‌آسمان، ش 34، ص 209 ـ 236.
[4]. سوره حدید: 27 و آل‌عمران: 3 ـ 4
[5]. برنابا 212: 5
[6]. سوره نجم: 38
[7]. برنابا 50: 4 ـ 3
[8]. سوره روم: 30
[9]. برنابا 99: 14 ـ 10
[10]. سوره حجر: 40؛ آل‌عمران: 31
[11]. برنابا، فصل 40
[12]. بقره: 36
برگرفته از مقاله «انجیل برنابا در تعارض با قرآن کریم»، حسین حیدری، فصلنامه معرفت ادیان، ش 21.