مسیحیت
آیات فراوانی در کتاب مقدس وجود دارد که با لحن تند و خشونت آمیز صحبت کرده اند، ولی چون این آیات باعث ریزش طرفداران مسیحیت می‌شود، هیچ وقت کشیشان روی این آیات تکیه نمی‌کنند و به انحاء مختلف آن ها را توجیه می‌کنند. ولی این کار برای فریب عوام مردم کارایی دارد نه برای کسانی که اهل علم و تحقیق هستنند.
در دین مسیحیت اعتقادهایی وجود دارد که با استدلال های ساده قابل خدشه است، یکی از آن اعتقادها این است که خدا در مسیحیت، زجر انسانی کشیده است! که این اعتقاد با استدلالی ساده و منطقی باطل خواهد شد.
مسیحیان از طرفی زنا کردن یک برگزیده‌ی الهی با زن همسایه را امری طبیعی و از طرفی دیگر، اشتباه حضرت حوا و آدم (علیهما السلام) را یک گناه بسیار سنگین می‌دانند. نه به آن شوری شور، نه به این بی نمکی!!!
بزرگان مسیحی بعد از اینکه بدعتِ سبک شمردن احکام را وارد دینشان کردند، برای توجیه آن بدعت‌های دیگری را به آن اضافه کردند که در نتیجه مجبور شدند خدایی را طبق سلیقه‌ی خود ساخته و همان خدا را پرستش کنند.
برخی از مبشران مسیحی، با ایجاد تغییر در معنای واژه‌ی «آرامش»، شرایط رسیدن به آرامش را انجام یک سری اعمالی معرفی می‌کنند که حتی در کتاب مقدس آنها گناه شمرده می‌شود. آنها این کار را به هدف جذب افراد به مسیحیت انجام می‌دهند.
ادیان الهی، یاد خدا، عمل به دستورات او، رعایت قوانین و احکام را عامل رسیدن به آرامش برشمرده‌اند. اما برخی از مبلغان مسیحی، با تغییر معنای واژه‌ی «آرامش»، بر خلاف آموزه‌های دینی، ملاک رسیدن به آرامش را چیز دیگری معرفی می‌کنند.
در دینی که زن را بعد از زایمان و با آن همه سختی و دشواری، نجس بشمارد، باید شک و تردید کرد! زیرا یک زن که برای رضای خدا فرزندی به دنیا آورده است، چرا باید تا چند روز نجس شمارده شود؟ آیا عقل سلیمی می‌تواند این مسأله را بپذیرد؟ ولی این مسأله در دین مسیحیت وجود دارد!
زن و مرد هر دو آفریده‌ی خدا می‌باشند، و هر کدام از نظر ارزش و جایگاه نزد خداوند مساوی می‌باشند، و هر گونه توهین و بی احترامی به زن یا مرد از لحاظ فطری و عقلی غیر قابل قبول است، با این ملاک می‌توان به صحت و سقم ادیان مختلف پی برد.
اگر چه قرآن کریم، با تورات و انجیل کنونی قابل مقایسه نیست، اما دروغ پردازی‌های عده‌ای که مغرضانه علیه قرآن، شایعه‌پراکنی می‌کنند، ما را بر آن داشته تا بین قرآن و کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان، مقایسه‌ی مختصری انجام دهیم.
در کتاب مقدس، هرگونه نسبت ناروا به انبیاء (علیهم السلام) داده شده است، در حالی که در اسلام جایگاه پیامبران (علیهم السلام) در مرتبه‌ی عصمت قرار دارد، و با کمی تامل می‌توان فهمید که سخن اسلام صحیح‌تر می‌باشد. زیرا در غیر این صورت، هیچ فردی در مسیر صحیح قرار نخواهد گرفت!
اگر چه قرآن کریم، با تورات و انجیل کنونی قابل مقایسه نیست، اما دروغ‌پردازی‌های عده‌ای که مغرضانه علیه قرآن، شایعه‌پراکنی می‌کنند، ما را بر آن داشته تا بین قرآن و کتاب مقدس یهودیان و مسیحیان، مقایسه‌ی مختصری انجام دهیم.
بزرگان مسیحیت فکر می‌کنند اگر مسیحیت را از دین بودن جدا کنند و آن را یک چیز فرا زمینی و معنوی جلوه دهند، ارزش مسیحیت را بالا برده اند، در حالی که از بُعد ظاهری مسیحیت به مانند ادیان دیگر آمده است و آن هم دین بوده است اما دستخوش تحریف واقع شده است.
دین مسیحیت، ادعا می کند که دین ما، فقط دین محبت است! اما وقتی به کتاب مقدس رجوع می کنیم می بینیم که سخنانی به خلاف محبت زده شده است، و با کمی دقت متوجه خواهیم شد، اربابان مسیحیت سخنانشان با کتاب مقدس تنافی دارد!
برخی از مبشران مسیحی، هزینه‌دار بودن جنگ را بهانه قرار داده و علیه کسانی که برای حفظ امنیت کشور با دشمنانی مثل داعش، مبارزه می‌کنند اقدام به تبلیغات سوء می‌کنند. چقدر خوب است که اگر در راه امنیت کشور قدمی بر نمی‌داریم، لااقل از مدافعین امنیت تشکر کوچکی بکنیم و اگر این کار هم برایمان سخت است، حداقل علیه آنها بیهوده سخن نگوییم.