زرتشت
در شریعت زرتشتی، آزار رساندن به بسیاری از جانداران و کشتنِ آنان کردار نیک محسوب می‌شود! برای نمونه در باور زرتشتی، در کالبد سگ آبی، روح مقدسی وجود دارد و بنا بر اوستا، وندیداد، فرگرد 14، بند 5-6، اگر کسی یک سگ آبی را بکشد، باید دَه هزار مورچه، ده هزار لاک‌پشت، ده هزار مار، ده هزار قورباغه، ده هزار کرم خاکی، ده هزار مگس و ... را بکُشد تا گناهش آمرزیده شود! حال خود قضاوت کنید که اگر دین زرتشتی همچنان در ایران قدرت می‌داشت، آیا اثری از طبیعت و اکوسیستم باقی می‌ماند؟!
اما باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست. از آن جمله می‌توان به اوستا، تیر یَشت، بند 58 اشاره کرد که در آن، اهورامزدا به زرتشتیان دستور می‌دهد که در راه خدا، گوسفند قربانی کنید. اما هیچ دشمن و هیچ بدکاری حق ندارد که از این گوسفند قربانیِ نذری بخورد.
باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی کاملاً مرسوم بوده و هست. برای نمونه در یسنا، هات 11، بند 4 قربانی گوسفند در راه اهورامزدا کرداری نیک شمرده شده است و استاد ابراهیم پورداود (پدر اوستاشناسی ایران) نیز اشاره کردند که این پاره از اوستا، دقیقاً به معنی قربانی کردنِ گوسفند (به دست ایمان‌داران زرتشتی) است.
حتی در نگاه دکتر شِروو، که استاد دانشکدهٔ زبان‌ها و تمدن خاور نزدیکِ دانشگاه هاروارد ایالات متحده امریکاست، زرتشت طبق متن اوستا، نخستین کسی است که از سوی اهورامزدا مأمور به قربانی کردنِ حیوانات شد. بنا بر ترجمه ایشان، زرتشت اعلام می‌دارد که حاضر است همه چیز را برای اهورامزدا قربانی کند.
باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی کاملاً مرسوم بوده است. از آن جمله می‌توان به نقوش برجسته استخر فارس اشاره کرد که در آن، تصوير مُغ (موبد)ى كه بزغالهاى را براى قربانى مىبرد، ديده مىشود.
قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست. از جمله می‌توان به وَرَهرام‌یَشتِ اوستا اشاره کرد که در آن، اهورامزدا به زرتشت دستور می‌دهد که گوسفندی سفید گرفته، ذبح کند و پیروان خود را بر آن مهمان کند.
هر ساله به عید اَضحی (عید قربان) که نزدیک می‌شویم، برخی روشنفکر‌نمایان، ژست دفاع از حقوق حیوانات برمی‌دارند و ذبح گوسفند و تقسیم گوشت آن بین فقرا و نیازمندان را رفتاری وحشیانه و غیرانسانی می‌نامند! گذشته از بهانه‌های بنی اسرائیلی این جماعت حُقه‌باز، اما باید دانست که قربانی کردنِ حیوانات در فرهنگ زرتشتی نیز کاملاً مرسوم بوده و هست.
نشریه زرتشتی هُمازور، علیرغم تلاش موبدان زرتشتی برای مخفی نگه داشتنِ حقیقت، خواسته یا ناخواسته لب به اعتراف گشود و از رسم و رسومات بت‌پرستی در این آیین سخن گفت. به ادعای موبدان زرتشتی، نذر و قربانی و بوسیدن نیایشگاه و... از آیین‌های بت‌پرستی است! اما طبق گزارش نشریه همازور، موبدان و زرتشتیان خود بیش از دیگران به این رفتارها مبتلا هستند.
نشریه زرتشتی همازور می‌گوید که قربانی کردن، از آیین‌های بت‌پرستی است! از سویی، بزرگان و ناموَران ایران (از قبیل جمشید و هوشنگ و کی‌گشتاسپ و...) را در زمره کسانی می‌خواند که حیوانات را برای ناهید (آناهیتا، یا همان خدای آب) قربانی می‌کردند... قضاوت با خردمندان!
چه بسیار پیروان دیگر ادیان که در عصر ساسانیان به دست موبدان زرتشتی، قتل عام شدند. چه بسیار معابدِ پیروان دیگر ادیان که به دست زرتشتیان ویران شد. امروز برخی از هموطنان عزیز زرتشتی، مدعی آزادی و اختیارند. اما باید توجه داشت آن هنگام که قدرت در دست زرتشتیان بود، آنان چه‌ها که نمی‌کردند...
با عده‌ای بیمارِ روان‌پریش طرفیم که هر روز، سخنی جدید به زرتشت و کورش و ... نسبت می‌دهند! روزی نامه چارلی چاپلین به دخترش را به اسم کورش جعل می‌کنند و روزی دیگر، متن سخنرانی آبراهام لینکلن را به نام زرتشت!!! خسته هم نمی‌شوند! جدیداً هم چراغی به دست زرتشت دادند تا شب‌گردی کند!
عده ای از مغان، مأمور اجرای امر قربانی بودند. قربانی کردن بدین صورت انجام می گرفت که با این چوب دستی‌ها (به نام اوروَرَ) آنقدر به سر گاو مورد قربانی می‌کوفتند تا گاو می‌مرد.
در نگاه ایران‌شناسان، خط پهلوی (که یک خط نامناسب و پر از اِشکال است) سبب شد که نگارش اوستا نیز در بسیاری موارد، خطا و غلط از آب دربیاید. از جمله اشکالات خط پهلوی این است که در این خط گاهی یک حرف برای چند صدا استفاده می‌شود که همین امر باعث شده ترجمه بخش‌هایی از اوستا با مشکل جدی مواجه شود.
در نگاه اوستاشناسان بزرگ جهان، به ویژه ژان کلنز، نه منشأ جغرافیایی اوستا مشخص است، نه ریشه تاریخی آن روشن است، نه حتی هویت راستین سرایندگان آن معیّن است... پس سزاوار است که آن را «بی‌شناسنامه» بنامیم...