زرتشت و باستان گرایی
از زبان پارسی باستان فقط یک چهارم باقی مانده است:
ربع زبان ماند از آنان بجای
ورنه نماندی اثری زان بجاییافت ز فردوسی شهنامه گوی
شاعری و شعر و زبان آبروی
هخامنشیان و قربانی گوسفند | آریایی عزیز که میگی گوسفندها رو نکشیم، بزرگوار! سیزده‌به‌در که از پیچیدن بوی کباب تازه در نَم علف استوری می‌زدی، خیار چمبر و چغندر به سیخ کشیده بودی؟
هخامنشیان در اعیاد، گوسفند قربانی می‌کردند. تصویری از کاخ آپادانا در تخت‌جمشید
محمدتقی بهار (معروف به ملک الشعراء) از شاعران و اندیشمندان دوران قاجار و پهلوی بودند. ایشان جزو شخصیتی‌هایی بودند که علیه جریان باستان‌گرای اسلام‌ستیز مبارزه می‌کردند. از جمله در سروده‌ای نوشتند:
گرچه ز جور خلفا سوخیتم
ز آل علی معرفت آموختیم
در شاهنامه، کیخسرو یک کارگزار لایق و یک فرمانروای مورد ستایش است. یکی از ویژگی‌های او این است که در رعایت عدالت، می‌کوشید بین خویشاوند و غیر آن، تفاوتی قائل نباشد.
در شاهنامه می‌خوانیم: توس سابقه و کارنامه‌ای خوب داشت، قدرتمند و توانا بود، اما در پیروی از فرمانروای حق، دقیق نبود، اصطلاحاً ولایتمدار نبود، مغرور و خوشگذران هم بود. کیخسرو (فرمانروا) به او مأموریتی دارد. اما توس با تمام قدرت، کار را خراب کرد! همین سبب شد که ایران آسیب ببیند.
کیخسرو فرمانروای ایران، تاج و تخت را به لُهراسب بخشیده؛ او را جانشین خود کرد. اما بزرگان ایران به کیخسرو خُرده گرفتند که لُهراسب، نامی پرآوازه ندارد. کیخسرو به آنان پاسخ گفت که لهراسب، هرچند نامدار نیست، اما توانا، دین‌دار، خردمند و پاک‌دست است: «كه دارد همى شرم و دين و خرد...
اسلام، هم دین خشونت است، و هم دین محبت! خشونت منطقی و حق، در جای خود (مثلاً تنبیه افرادی که به جان و مال و ناموس مردم دست‌درازی می‌کنند) و از سویی دیگر، محبت نیز در جای خود.
پرسش: چرا کشورهای اروپایی با آن همه ادعای حقوق بشر، می‌توانند هر کسی را به ظنّ (گمان) عضویت در یک گروه مخالف، بازداشت کنند؟ اما ایران حق ندارد دشمنان و اعضای نهادهای جاسوسی از قبیل برخی بهائیان و باستان‌گرایان برانداز و... را بازداشت و محاکمه کند؟
انتخابات را تحریم میکنی؟
+ شما رسانه‌های باستان‌گرای برانداز چرا از صبح تا شب از پادشاهان ایران باستان تمجید می‌کنید؟
- چون باعث افزایش قدرت ایران میشه. ما میخوایم قدرت ایران بیشتر بشه.
+ خوب پس چرا انتحابات رو تحریم می‌کنید؟
به روایت شاهنامه، کی‌کاووس، بسیار قدرت‌طلب و بی‌خرد بود، در عین حال، خود را خردمند می‌پنداشت. فردوسی می‌گوید: کی‌کاووس در اثر افزون‌خواهی مست شده بود، پس بر آن شد که آسمان را تصرف کند. او دستور داد چند عقاب را به تختش ببندند که به آسمان بالا برود، ارتفاع بگیرد.
معلم شهید، استاد مرتضی مطهری (رحمة الله علیه) بارها به ستایش فردوسی پرداختند. از جمله در کتاب گرانقدر «خدمات متقابل اسلام و ایران»، فردوسی را «حکیم» و «حماسه سرای عظیم ایران» نامیدند.
خدمات متقابل اسلام و ایران، تهران، انتشارات صدرا، 1392، ص 15.
رهبر معظم انقلاب، فردوسی را انسانی حکیم نامیده؛ فرمودند که حکمت فردوسی، حکمتِ الهیِ اسلامی است. در ادامه گفتند: در سال‌‌های نخست پیروزی انقلاب اسلامی، عده‌ای از مؤمنین بااخلاص ولی ناآگاه، قصد داشتند که مقبره فردوسی را ویران کنند.
علامه سید محمدحسین حسینی طهرانی (رحمة الله علیه)، حکیم ابوالقاسم فردوسی را به خاطر زنده کردن افسانه‌های باستانی سرزنش می‌کند و از سویی دیگر، او را به سبب مسلمان و شیعه بودنش می‌ستاید.
تجربه از تاریخ | حکیم ابوالقاسم فردوسی روایت می‌کند: در عصر حکومت کیومرث، دیوها به آدمیان تاختند. آنان به فساد پرداخته؛ بی‌گناهان را به قتل می‌رساندند. اما هوشنگ (نوه کیومرث) با سپاهی از مردمان و حیوانات به دیوها تاخته، آنها را تار و مار کرد.